Cholet Basket
| Cholet Basket | |
| |
| Información xeral | |
|---|---|
| Liga | Pro A |
| Alcume | Le CB |
| Fundación | 1975 |
| Cores | Vermello, branco |
| Presidente |  Patrick Chiron
|
| Adestrador | Laurent Vila
|
| Seareiros | Les C’Bulls |
| Localización | |
| Cidade | Cholet, Francia
|
| Pavillón | La Meilleraie |
| Capacidade | 5 191 |
| Inauguración | 1987 |
| Campionatos | |
| Liga | 1 (2010) |
| Copa | 2 (1998, 1999) |
| cholet-basket.com | |
O Cholet Basket é un club profesional de baloncesto francés con sede na cidade de Cholet, no País do Loira. Actualmente xoga na Ligue Nationale de Basket Pro A (LNB), a máxima categoría do baloncesto galo. No ano 2010 o club gañou o seu primeiro campionato de liga, o que supuxo o seu terceiro título importante tras gañar en 1998 e 1999 a Copa. O Cholet xoga os seus partidos como local en La Meilleraie, un pavillón con capacidade para 5 191 espectadores.
Historia[editar | editar a fonte]
O baloncesto chega á cidade de Cholet en 1928 coa creación da sección de baloncesto do club deportivo Jeune France por Jean Leroux. Coa ambición de chegar á Nationale 1, máxima categoría do baloncesto francés, os dirixentes da sección de baloncesto deciden abandonar o Jeune France e fundar en 1975 o Cholet Basket baixo a presidencia de Michel Léger. O club consegue o seu obxectivo en tan só doce anos, debutando na primeira división na temporada 1987−88. O equipo consegue manterse na categoría e aos poucos comeza a finalizar normalmente entre os dez primeiros clasificados. En 1999 o club gaña o seu primeiro título, a Copa de Francia, conseguindo ademais clasificarse para xogar na Euroliga. Na máxima competición continental finalizou cun balance de tres vitorias e trece derrotas.
O club sempre destacou polo seu sistema de formación de novos xogadores. De feito, na temporada 2004−05, dos doce xogadores do equipo profesional, até dez viñan das categorías de formación do club. Algún exemplo destes xogadores son Antoine Rigaudeau, Jim Bilba ou Mickaël Gelabale. Na temporada 2008−09 o Cholet estivo a piques de gañar o seu primeiro título continental, mais perde na final do EuroChallenge (75–77) ante a Virtus Bologna.[1] Porén, a decepción durou pouco, xa que no ano 2010 o equipo consegue gañar o seu primeiro título de Liga após acabar no primeiro lugar da clasificación e vencer na final dos play-offs polo título ao Le Mans. Grazas ao título o equipo volve a xogar a Euroliga para a temporada 2010–11, aínda que caen eliminados na primeira rolda con catro vitorias e seis derrotas. Destaca a súa vitoria por 82−78 ao Fenerbahçe Ülker, nesa altura invictos na competición. Na competición doméstica o equipo volve a ocupar o primeiro posto na liga, mais non consegue gañar ao título ao perder na final dos play-offs ante o SLUC Nancy. Despois de perder nas semifinais na temporada seguinte, o Cholet deixa de ocupar os primeiros postos da liga, converténdose nun equipo da zona da clasificación.
Ano a ano[editar | editar a fonte]
| Ano | Nivel | Liga | Pos. | Copa | Supercopa | Competicións europeas | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2006–07 | 1 | Pro A | 7º | Campión | |||
| 2007–08 | 1 | Pro A | 8º | Subcampión | Campión | 3 FIBA EuroCup | FG |
| 2008–09 | 1 | Pro A | 9º | Rolda de 32 | 3 EuroChallenge | 2º | |
| 2009–10 | 1 | Pro A | 1º | Rolda de 64 | Cuartos de final | 2 Eurocup | LR |
| 2010–11 | 1 | Pro A | 2º | Rolda de 32 | Cuartos de final | 1 Euroliga | LR |
| 2011–12 | 1 | Pro A | 4º | Semifinais | Cuartos de final | 1 Euroliga | QR1 |
| 2 Eurocup | LR | ||||||
| 2012–13 | 1 | Pro A | 10º | Rolda de 32 | 2 Eurocup | LR | |
| 2013–14 | 1 | Pro A | 13º | Rolda de 32 | 3 EuroChallenge | L16 | |
| 2014–15 | 1 | Pro A | 14º | Rolda de 32 | |||
| 2015–16 | 1 | Pro A | 13º | Rolda de 64 | |||
| 2016–17 | 1 | Pro A | 11º | Rolda de 32 | |||
| 2017–18 | 1 | Pro A | 15º | Rolda de 32 | |||
| 2018–19 | 1 | Pro A | 15º | Rolda de 32 | |||
| 2019–20 | 1 | Pro A | 6º | Rolda de 16 | Cuartos de final | ||
| 2020–21 | 1 | Pro A | 14º | Oitavos de final | 3 Champions League | LR | |
| 2021–22 | 1 | Pro A | 8º | Rolda de 16 | |||
Xogadores[editar | editar a fonte]
Destacados[editar | editar a fonte]
Valéry Demory- Bruno Coqueran
- Stéphane Ostrowski
- Patrick Cham
- Antoine Rigaudeau
- Jim Bilba
- David Albert
- David Gautier
- Éric Micoud
- Aymeric Jeanneau
- Fabien Dubos
- Cédric Ferchaud
- Claude Marquis
- Mickaël Gelabale
- Cyril Akpomedah
- Steed Tchicamboud
- Nando de Colo
- Rodrigue Beaubois
- Fabien Causeur
- Rudy Gobert
Jimmal Ball- Scooter Barry
- Paul Fortier
- DeRon Hayes
- Mike Jones
- Micheal Ray Richardson
- James Blackwell
- Graylin Warner
- K'Zell Wesson
- Terrell Lyday
- Lamayn Wilson
- Taj Gray
- John Linehan
- Antywane Robinson
- Randal Falker
- Tony Stanley
- Chandler Parsons
- Michael Wright
Samuel Mejia
John Amaechi- Tony Dorsey
Artūras Karnišovas- Arvydas Eitutavičius
/ Moon Tae-jong
Títulos[editar | editar a fonte]
- Campións (1): 2010
- Subcampións (2): 1988, 2011
- Campións (2): 1998, 1999
- Subcampións (2): 2005, 2008
Supercopa de Francia
- Campións (1): 2008
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Intorcia, Francesco Saverio (26 de abril de 2009). "Langford incorona la Virtus: è trionfo in Eurochallenge" (en italiano). Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2018. Consultado o 15 de setembro de 2018.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Sitio web oficial (en francés)