Cecilia Payne-Gaposchkin

Cecilia Payne-Gaposchkin
	; Cecilia Helena Payne-Gaposchkin
Biografía
Nacemento	(en) Cecilia Helena Payne ; 10 de maio de 1900; Wendover, Reino Unido (pt)
Morte	7 de decembro de 1979; Cambridge, Massachusetts, Estados Unidos
Causa da morte	Morte natural (Cancro )
Lugar de sepultura	Pine Hill Cemetery (en) 42°35′38″N 71°14′08″O / 42.5938931, -71.2356269
Datos persoais
Residencia	Lexington, Massachusetts
País de nacionalidade	Británica
Relixión	Agnosticismo
Educación	Universidade de Cambridge
Tese académica	Stellar Atmospheres (en) (1925 )
Director de tese	Harlow Shapley (pt) e Arthur Stanley Eddington (pt)
Actividade
Campo de traballo	Astronomía, astrofísica
Ocupación	astrónoma , profesora universitaria , astrofísica
Empregador	Universidade Harvard ; Harvard College Observatory (pt) ; Smithsonian Astrophysical Observatory (pt)
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Sociedade Filosófica Estadounidense ; American Astronomical Society (pt)
Lingua	Lingua inglesa
Obra
Doutorando	Helen Sawyer Hogg, Joseph Ashbrook, Frank Kameny, Frank Drake, Paul W. Hodge
Familia
Cónxuxe	Sergei I. Gaposchkin
Pai	Edward John Payne (en)
Irmáns	Humfry Payne (pt)
Parentes	Dilys Powell (pt) (cuñada); Marianne Cecilia Gaposchkin (pt) (neta (pt) )
	Premios (1976) Lectorado Henry Norris Russell; (1961) Medalha Rittenhouse (pt) ; (1943) Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias; (1934) Prêmio Annie J. Cannon de Astronomia (pt) ;
	Sinatura

Cecilia Payne-Gaposchkin, nada o 10 de maio de 1900 en Wendover (Inglaterra) e finada o 7 de decembro de 1979 en Cambridge (EUA), foi unha astrónoma anglo-estadounidense. En 1925, na súa tese de doutoramento, indicou que as estrelas están compostas na súa meirande parte por hidróxeno e helio.^[1] Este traballo foi considerado durante moito tempo como "a máis destacada tese de doutoramento escrita nunca en astronomía".

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Cecilia Payne e estudou botánica, física e química na Universidade de Cambridge. A súa condición de muller imposibilitoulle conseguir un título, polo que abandonou Inglaterra en 1922. Marchou vivir aos Estados Unidos, e nacionalizouse en 1931.

En 1925 converteuse na primeira persoa en ter un doutoramento en astronomía no Radcliffe College (hoxe, parte da Universidade Harvard) pola súa disertación Stellar Atmospheres, A Contribution to the Observational Study of High Temperature in the Reversing Layers of Stars (“Atmosferas estelares, unha contribución ó estudo da observación das altas temperaturas nas capas invertidas das estrelas”).

O astrónomo Otto Struve cualificou o traballo de Cecilia como “sen dúbida a tese de doutoramento en astronomía máis sobresaínte da historia”. Aplicou a teoría da ionización desenvolta polo físico Meghnad Saha para relacionar de xeito exacto a clasificación espectral das estrelas coa súa temperatura absoluta. A tese estableceu que o hidróxeno era o compoñente principal das estrelas.

Nunha viaxe posterior por Europa en 1933 coñeceu o astrofísico ruso Sergei I. Gaposchkin en Alemaña. Axudouno a conseguir un visado para os Estados Unidos, casaron en marzo de 1934 e tiveron tres fillos. Payne-Gaposchkin seguiu en activo toda a súa vida en Harvard. Tardou varias décadas en ter un posto oficial: ata 1938 non se lle concedeu o título de “astrónoma”. En 1956 foi a primeira muller en ser profesora asociada en Harvard. Posteriormente, foi tamén a primeira en dirixir un departamento na mesma universidade.

Premios e honores[editar | editar a fonte]

Premio Annie J. Cannon en Astronomía (1934)
Lectura do Henry Norris Russell da American Astronomical Society (1976)
O Asteroide 2039 Payne-Gaposchkin leva o seu nome.

Citas[editar | editar a fonte]

“	A recompensa do científico novo é a emoción de ser a primeira persoa na historia do mundo que ve ou entende algo. Nada se pode comparar con esa experiencia… A recompensa do científico vello é a sensación de ter visto como un vago borrador se convertía nunha paisaxe maxestosa.	”
— Cecilia Payne-Gaposchkin

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Gratzer, Walter (2004). "148. Un mundo de hombres". Eurekas y euforias (Eurekas and Euphorias) (en castelán). Barcelona: Crítica. p. 367. ISBN 84-8432-558-X. |data-acceso= require |url= (Axuda)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Cecilia Payne-Gaposchkin: An Autobiography and Other Recollections, Cecilia Payne-Gaposchkin, Katherine Haramundanis, ed. (Cambridge University Press, Cambridge, 1984).
Claramunt Vallespí, Rosa; Claramunt Vallespí, Teresa (2012). MUJERES EN CIENCIA Y TECNOLOGIA. UNED. ISBN 9788436264210.
Tsjeng, Zing (2020). Mujeres olvidadas : las científicas. Madrid. ISBN 978-84-415-4214-3,

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Cecilia Payne-Gaposchkin: Astronomer and Astrophysicist, 1900-1980 (“The Most Brilliant Ph.D. Thesis Ever Written in Astronomy” by Owen Gingerich)

Obituarios

Physics Today 33 (1980) 64
QJRAS 23 (1982) 450

[1] Gratzer, Walter (2004). "148. Un mundo de hombres". Eurekas y euforias (Eurekas and Euphorias) (en castelán). Barcelona: Crítica. p. 367. ISBN 84-8432-558-X. |data-acceso= require |url= (Axuda)

[1]