Fortaleza de Castrizán

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Castelo de Castrizán»)
Castelo de Castrizán
ConcelloRedondela
ProvinciaPontevedra
ComunidadeGalicia
Coordenadas42°19′36″N 8°35′25″O / 42.326786111111, -8.5902527777778Coordenadas: 42°19′36″N 8°35′25″O / 42.326786111111, -8.5902527777778
Estilo arquitectónico
Estado actualSó se conserva unha parte da muralla
Véxase tamén
Pazos de Galicia
editar datos en Wikidata ]

O castelo de Castrizán foi un castelo galego situado no concello pontevedrés de Redondela, na parroquia do Viso. Ficaba situado no cumio do monte da Peneda.

Localización[editar | editar a fonte]

O antigo castelo localizábase no alto do monte da Peneda, un pequeno pico montañoso de 329 metros e que fica sobreelevado fronte a chaira que o arrodea. Esta característica xeográfica fai que este monte poida dominar toda a bisbarra, tendo unha excelente visión da Ría de Vigo, as illas Cíes, a enseada de San Simón, e os territorios circundantes ao castelo de Soutomaior.[1]

O monte da Peneda pertence na súa cara sur á parroquia do Viso, pertencente a Redondela, mentres que a cara sur pertence ao concello de Soutomaior.

Historia[editar | editar a fonte]

Monte da Peneda visto dende O Viso, no concello de Redondela. No seu cumio foi construído o castelo de Castrizán, hoxe en ruínas. No seu lugar, atópase a capela da Virxe das Neves, probabelmente construída cos restos da pedra do castelo derrubado.

A construción do castelo foi levada a cabo entre os meses de agosto e setembro de 1477.[2] A fortaleza foi mandada construír polo arcebispo compostelán Alonso II de Fonseca, cos obxectivos de exercer o control da bisbarra e especialmente como medida de control e presión a Pedro Álvarez de Soutomaior, Conde de Camiña e propietario do Castelo de Soutomaior, sito a escasos quilómetros.

Pedro Álvarez de Soutomaior, tamén coñecido coma Pedro Madruga, era afín á nobreza portuguesa e á súa infanta Xoana a Beltranexa, mentres que o arcebispo Alonso de Fonseca era afín á Coroa de Castela.

Alonso II de Fonseca,
após ver a súa fortaleza derruída por Pedro Madruga

O Viso

Y él, echando lágrimas por sus ojos dijo:
"Que nora mala sea".

Varios meses despois, entre 1478 e 1479, a fortificación foi derruída polo propio Conde de Camiña, Pedro Madruga, após a súa estadía dunha prisión castelá. A batalla, que tivo lugar durante a noite, enfrontou ao Conde de Camiña e aos seus 400 soldados contra Don Álvaro de Varcea, un aliado do arcebispo compostelán. Como resultado do asedio, o castelo foi derruído.

Tralo derrubamento do castelo, a pedra e os demais cascallos foron empregados para construcións particulares na parroquia do Viso, e probablemente a capela da Virxe das Neves, que a día de hoxe mantense en pé no cumio do monte da Peneda, foi construída coa pedra reempregada do castelo.

Descrición[editar | editar a fonte]

Probabelmente construído coa pedra do propio monte no que se emprazaba, o castelo estaba arrodeado por unha muralla que protexía o interior da fortificación. No seu interior, foron identificados varios elementos do castelo, coma varias ameas, unha barbacá, e unha torre da homenaxe, a cal non estaba integrada na propia muralla, senón que se atopaba no interior do recinto. Isto debeuse a que non existía ningunha área da contorna da muralla que estivese totalmente protexida e libre de ataques, polo que a torre de homenaxe precisaba ter control sobre todo o perímetro da fortificación.

Na actualidade o castelo atópase en estado ruinoso, e unicamente se poden ver algúns restos do que foi a construción orixinal, como restos da base da torre de homenaxe.[3]

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Turismo de Redondela. Itinerarios Arquivado 17 de maio de 2018 en Wayback Machine..
  2. Sánchez Sánchez, Xosé Manuel (2005). Castrizán. A fortaleza vixiante do sur 1477-1478/9. Redondela: Seminario de Estudos Redondeláns (SEREN). pp. 63–93. ISSN 1698-8051. 
  3. Migueles. "Arquitectura Civil". Anecdotario Redondelán. Arquivado dende o orixinal o 06 de xaneiro de 2014. Consultado o 11 de agosto de 2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]