Caspar Friedrich Wolff

Caspar Friedrich Wolff
	;
Nome orixinal	(de) Kaspar Friedrich Wolff
Biografía
Nacemento	18 de xaneiro de 1734 ; Berlín
Morte	22 de febreiro de 1794 (60 anos); San Petersburgo, Rusia
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Prusia
Educación	Universidade de Halle-Wittenberg (pt)
Actividade
Campo de traballo	Psicoloxía
Ocupación	médico militar , fisiólogo , anatomista , profesor universitario , zoólogo , botánico
Empregador	Collegium Medicum (en)
Membro de	Leopoldina ; Academia de Ciencias de Rusia ; Academia das Ciencias de San Petersburgo
Lingua	Lingua alemá
Obra
Abreviación dun autor en botánica	C.F.Wolff
	Sinatura

Caspar Friedrich Wolff, nado en Berlín o 18 de xaneiro de 1734 e finado en San Petersburgo o 22 de febreiro de 1794, foi un precursor da embrioloxía.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo dun mestre xastre procedente de Prenzlau, Johann Wolff, e da súa muller, Anna Sophie. Da súa infancia e xuventude non se sabe nada, ata que en 1753 visita o Colexio médico cirúrxico de Berlín, o lugar de adestramento médico castrense da Real Academia de Ciencias. Alí recibe instrución de diferentes disciplinas médicas, dende botánica ata microscopía ou anatomía e coñece a numerosos científicos da época^[1]. Desta escola fora director Maupertuis, quen xa escribira contra as teses preformacionistas e os seus escritos estaban daquela en boca de moitos estudantes, polo que se supón que sería unha das máis importantes influencias que o levaría a defender as teses epixenetistas.

En 1759, Wolff leu na Universidade de Halle a tese titulada Theoria Generationis, unha das súas principais obras.^[2]

Exerceu como médico castrense do exército prusiano durante a Guerra franco-prusiana. Á volta da guerra non se incorporou de inmediato á vida académica, soamente o conseguiu en 1767 por mediación do matemático Leonhard Euler, que tiña moita influencia na Academia de Ciencias de San Petersburgo, onde obtivo a cátedra de anatomía. Destacou no estudo dos embrións animais, considerándose o pai da embrioloxía científica, e na botánica, estudando tamén o seu desenvolvemento.

Obra[editar | editar a fonte]

Na súa obra Theoria Generationis (1759), Wolff defende a teoría epixenética seguindo a Aristóteles e Harvey, opoñéndose á teoría predominante na época: o preformacionismo, de connotacións mecanicistas por non admitir ningún fenómeno vital non estudable, e tamén cunha ambivalencia mística por supoñer mundos previos e futuros nos que os seres serían eternos, como o preformacionismo do tardío Bonnet.

É precursor da morfoloxía de Goethe, pois Wolff defendía na súa tese que gran parte das plantas poden explicarse pola metamorfose das follas noutras estruturas especializadas noutras funcións, fundamentalmente a reprodución en forma de flores e outras estruturas.

Para el e os epixenetistas, un fluído homoxéneo daría lugar a un conxunto de órganos diferenciados, o cal apoiaba por estudos embriolóxicos: ante el aparecían vasos sanguíneos no blastoderma do polo, despois de repetidas observacións. Tamén anticipou a futura teoría das capas xerminativas mediante a descrición da aparición de follas embrionarias que se repregaban en túbulos e diversos órganos.

A forza que daba forma a estes órganos diferenciados seguía sendo un misterio, e chamouna vis essentialis, algo que entraba en contradición filosófica co mecanicismo imperante e que non foi completamente asimilado no mecanicismo aplicado á vida ata o descubrimento do ADN como depositario da información xenética, xa no século XX.

Influencia[editar | editar a fonte]

A súa obra tivo moito impacto a finais do século XVIII e primeira metade do século XIX tanto en ciencia como en filosofía^[3]. Blumenbach, Herder e Goethe foron destacados intelectuais que empregaron os seus descubrimentos para desenvolver as súas propias ideas. Goethe incluso reeditará a súa obra máis destacada en 1817. Karl Erns von Baer dixo dos seus traballos que eran "a maoir obra mestra da observación científica"^[4].

Algúns dos seus puntos de vista non foron ben recibidos, especialmente por Albrecht von Haller.^[5]

Legado[editar | editar a fonte]

Taxonomía botánica[editar | editar a fonte]

A abreviatura C.F.Wolff emprégase para indicar a Caspar Friedrich Wolff como autoridade na taxonomía científica das plantas.

Epónimos[editar | editar a fonte]

Condutos de Wolff: no aparato xenital embrionario, dexeneran nas femias dos mamíferos e consérvanse nos machos como condutos espermáticos.
Corpo de Wolff ou Mesonefros: corpo embrionario que permanece en vertebrados inferiores e transfórmase en mamíferos e aves para dar o ril.
Illotes de Wolff & Pander: primordios sanguíneos externos ao embrión, que conectarán a circulación embrionaria co corion.