Carlos Mugica
 (1970)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Carlos Francisco Sergio Mugica Echagüe 7 de outubro de 1930 Buenos Aires, Arxentina |
| Morte | 11 de maio de 1974 (43 anos) Villa Luro, Arxentina (pt)  |
| Causa da morte | Homicidio (Ferida por arma de fogo ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Arxentina |
| Relixión | Catolicismo |
| Educación | Colegio Nacional de Buenos Aires (en) (–1948) Universidade de Buenos Aires |
| Actividade | |
| Ocupación | sacerdote católico , columnista , mestre , escritor |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Pai | Adolfo Mugica (en) |
Carlos Mugica, nado en 1930 e finado en 1974, foi un sacerdote xesuíta arxentino, vinculado ao Movemento de Sacerdotes para o Terceiro Mundo e ás loitas populares da Arxentina das décadas de 1960 e 1970.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Nacemento[editar | editar a fonte]
Mugica naceu en Buenos Aires o 7 de outubro de 1930. Fillo dun político conservador e dunha muller de familia adiñeirada, en 1954 comezou a traballar ferventemente na asistencia de familias empobrecidas desde a parroquia de Santa Rosa de Lima, na cidade de Buenos Aires, sentíndose pouco a pouco próximo ao movemento político denominado peronismo e ao accionar revolucionario de Ernesto Che Guevara e de Mao Zedong.
Militancia política[editar | editar a fonte]
A mediados da década do 60 coñece e mantén unha estreita relación cos activistas católicos xuvenís Fernando Abal Medina, Mario Firmenich e Carlos Gustavo Ramus, quen máis tarde serían parte da célula fundacional da organización armada Montoneros, intimamente ligada ao movemento peronista de esquerda.
Crítica a Montoneros[editar | editar a fonte]
Xa entrada a década do 70, e por manter profundas diferenzas coa política de guerrilla armada e as accións violentas da organización Montoneros, Mugica toma unha postura crítica cara a estes, marcando un crecente distanciamento coa súa cúpula dirixente. O 7 de decembro de 1973, o pai Carlos Mugica expresou publicamente respecto diso:
O seu asasinato[editar | editar a fonte]
Debido á súa activa militancia social e política padeceu varias ameazas de morte e diversos ataques e intentos de asasinato. O 11 de maio de 1974 foi emboscado cando se dispuña a subirse ao seu automóbil Renault 4-L azul estacionado na porta da igrexa de San Francisco Solano no Partido de Quilmes, suburbio do sueste de Buenos Aires, onde acababa de celebrar misa.
Segundo algunhas versións de ocasionais testemuñas, achegóuselle un individuo con bigotes, quen se cre que era Rodolfo Eduardo Almirón, xefe da Alianza Anticomunista Arxentina (Triple A), tiroteándoo con varios disparos cunha metralladora Ingram M-10 que lle afectaron seriamente o abdome e o tórax, falecendo aos poucos minutos ao ser trasladado a un hospital próximo. Xa moribundo, as últimas palabras que se lle escoitaron dicir foron:
"¡Ahora más que nunca tenemos que estar junto al pueblo!"
Como era habitual naquel período de gran violencia política vivido na Arxentina, organizacións armadas tanto de ultradereita (a Triple A) e da esquerda peronista (Montoneros), acusáronse mutuamente por este asasinato, aínda que pola modalidade con que se executou o atentado e os testemuños subseguintes, todas as presuncións indican que efectivamente a acción homicida foi obra da Triple A.
Actualmente o mausoleo do Pai Mugica atópase na capela Cristo Obreiro da Villa 31 de Retiro.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Carlos Mugica (en castelán)
