Campionato do Mundo de Rally

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
World Rally Championship
Fundación1973
Equipos12 (equipos de fabricantes)
Actual campiónFrancia Sébastien Ogier
Sitio webwww.wrc.com

O Campionato do Mundo de Rally, (FIA World Rally Championship en inglés, abreviado WRC) é unha competición de rally que se organiza anualmente dende 1973 pola FIA e que se disputa en diferentes países do mundo combinando probas de rally en diferentes superficies, culmina cun campión de pilotos e de construtores. O campionato mundial de pilotos e o campionato mundial de construtores son campionatos separados, pero baséanse no mesmo sistema de puntos. A serie consta actualmente de 13 carreiras de tres días conducidos en superficies que van desde grava e asfalto ata neve e xeo. Cada rally divídese en 15-25 etapas especiais que se corren contra o reloxo en estradas pechadas.

O WRC creouse a partir de rallyes internacionais coñecidos e populares, a maioría dos cales formaran previamente parte do Campionato Europeo de Rally ou do Campionato Internacional de Construtores, e a serie disputouse por primeira vez en 1973. O World Rally Car é o nome actual da serie. Desenvolveuse a partir de autos Grupo A que substituíron os superdeportivos prohibidos Grupo B. Os World Rally Cars están fabricados sobre coches de produción de catro cilindros e 1.6 litros, pero contan con sistemas turbocompresor, anti-lag, catro rodas motrices, caixa de cambios secuencial, partes aerodinámicas e outras melloras que elevan o prezo dun automóbil WRC a ao redor de 700.000 euros (£ 500.000).[1]

Desde a tempada 2013 este campionato ten novas categorías, xa que se creou o Campionato Mundial de Rally 2 (World Rally Championship 2 en inglés ou WRC 2), que era o Campionato Mundial de Rally Super 2000 e ao cal integróuselle o Grupo N do Campionato Mundial de Rally de Automóbiles de Produción. Adicionalmente, este último cambiou de nome a Campionato Mundial de Rally 3 (World Rally Championship 3 en inglés ou WRC 3) e é só para automóbiles de tracción dianteira. Finalmente, a Academia WRC cambiou de nome a Campionato Mundial Júnior (Junior WRC en inglés).[2]

Historia[editar | editar a fonte]

Inicios[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Grupo 4 (carreiras).
Grupo 4 Lancia Stratos HF.

O World Rally Championship formouse a partir de recoñecidos rallyes internacionais, nove dos cales anteriormente formaban parte do International Championship for Manufacturers (IMC), que se desenvolveu de 1970 a 1972. O Campionato Mundial de Rally de 1973 foi a tempada inaugural do WRC e comezou co 42º Rallye Automobile de Montecarlo o 19 de xaneiro.

Alpine-Renault gañou o primeiro Campionato do Mundo de Construtores co seu Alpine A110, logo do cal Lancia levouse o título por tres anos consecutivos. co Lancia Stratos HF Ferrari V6, o primeiro automóbil deseñado e fabricado especificamente para rally. O primeiro campionato de pilotos non se outorgou ata o Campionato do mundo de 1979, aínda que as tempadas do Campionato do mundo de 1977 e 1978 incluíu unha Copa FIA para Pilotos, gañada polos pilotos italiano Sandro Munari e finés Markku Alén respectivamente. O sueco Björn Waldegård converteuse no primeiro campión mundial oficial, superando a Hannu Mikkola de Finlandia por un punto. Fiat logrou o título de construtores co Fiat 131 Abarth en 1977, 1978 e 1980, Ford co seu Escort RS1800 en 1979 e Talbot co seu Sunbeam Lotus en 1981. Waldegård foi seguido polo Alemá Walter Röhrl e o finés Ari Vatanen como campións mundiais de pilotos.

Era do Grupo B[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Grupo B.
Grupo B Audi Quattro S1

A década de 1980 viu aos coches Grupo 2 de tracción traseira e os máis populares Grupo 4 substituídos polos máis potentes catro rodas motrices Grupo B. A [Fédération Internationale du Sport Automobile | FISA]] legalizou a tracción total en 1979, pero a maioría dos fabricantes crían que era demasiada complexa para ter éxito. Con todo, despois de que Audi comezara a correr con Mikkola no novo Quattro de catro rodas motrices con éxito inmediato, outros fabricantes comezaron proxectos de tracción total. As regulacións do Grupo B introducíronse en 1982, e con só unhas poucas restriccións permitiron unha potencia case ilimitada. Audi logrou o título de construtores en 1982 e 1984 e o título de pilotos en 1983 (Mikkola) e 1984 (Stig Blomqvist). A piloto francés de Audi Michèle Mouton estivo a piques de gañar o título en 1982, pero tivo que conformarse co segundo posto despois do seu rival de Opel Röhrl. O título de 1985 parecía ir a Vatanen e o seu Peugeot 205 T16 pero un accidente no Rally da Arxentina permitiu ao seu compatriota e compañeiro de equipo Estafo Salonen tomar o título no seu lugar. O italiano Attilio Bettega tivo un choque máis grave co seu Lancia 037 no Tour de Corse e morreu instantaneamente.

Group B Ford RS200.
Grupo B Lancia Delta S4.

O campionato de 1986 comezou con impresionantes actuacións dos finlandeses Henri Toivonen e Alen no novo Lancia Delta S4 turboalimentado e sobrealimentado, que segundo os informes podía acelerarse desde 0 a 96 km/h en 2´3 segundos, nun camiño de grava.[3] Con todo, a tempada pronto tomou un xiro dramático. No Rally de Portugal, tres espectadores morreron e máis de 30 resultaron feridos despois de que Joaquim Santos perdese o control do seu Ford RS200. No Tour de Corse, o favorito do campionato, Toivonen e o seu copiloto Sergio Cresto morreron nun accidente no medio dunha bóla de lume logo de precipitarse por un cantil. Apenas unhas horas despois do accidente, Jean-Marie Balestre e a FISA decidiron parar o desenvolvemento dos autos do Grupo B e prohibirlles competir en 1987. Seguiu unha gran controversia cando o Peugeot de Juha Kankkunen gañou o título e despois a FIA anulou os resultados do Rally de San Remo, logrando o título diante do seu compatriota Markku Alén.

Era do Grupo A[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Grupo A.
Grupo A Lancia Delta HF Integrale. Lancia é o construtor con máis vitorias no WRC: 11 campionatos do mundo de construtores, con 6 consecutivos.
Grupo A Toyota Celica GT-Four ST205.
Grupo A Ford Escort RS Cosworth.

Como o planificado Grupo S tamén se cancelou, as regulacións do Grupo A convertéronse no estándar no WRC ata 1997. Organizouse un campionato separado do Grupo A como parte do WRC xa en 1986, co sueco Kenneth Eriksson tomando o título cun Volkswagen Golf GTI 16V.[4] Lancia foi o máis rápido en adaptarse ás novas regulacións e controlou a escena mundial de rallyes co Lancia Delta HF, gañando o título de construtores seis anos consecutivos, do 1987 ao 1992 e segue sendo a marca máis exitosa na historia do WRC. Kankkunen e Miki Biasion obtiveron dous títulos de pilotos co Lancia Delta HF. A década de 1990 viu aos fabricantes xaponeses Toyota, Subaru e Mitsubishi, converterse nos favoritos ao título. O español Carlos Sainz pilotando para Toyota Team Europe gañou os títulos de 1990 e 1992 cun Toyota Celica GT-Four. Kankkunen trasladouse a Toyota para a tempada de 1993 e gañou o seu cuarto título, con Toyota logrando a súa primeira coroa como construtor. O francés Didier Auriol levou ao equipo aínda a maiores éxitos en 1994, e pronto Subaru e Mitsubishi continuaron o éxito dos construtores xaponeses. Con Subaru o escocés Colin McRae gañou o campionato mundial de pilotos en 1995 e Subaru levouse o título de construtores tres anos seguidos. Tommi Mäkinen de Finlandia pilotando un Mitsubishi Lancer Evolution gañou o campionato de pilotos catro veces seguidas, desde o 1996 ata o 1999. Mitsubishi tamén gañou o título de construtores en 1998. Outro coche notable foi o Ford Escort RS Cosworth, que foi deseñado especificamente para rally. Foi o primeiro automóbil de produción en producir carga aerodinámica tanto na parte dianteira como traseira.

Era do World Rally Car[editar | editar a fonte]

Artigo principal: World Rally Car.
Richard Burns no seu Subaru Impreza WRC logo dunha etapa finesa.
Peugeot 307 WRC e Ford Focus RS WRC 07 on a road section during the 2008 Monte Carlo Rally.

Para o World Rally Car de 1997, introducíronse regulacións como substitución prevista para o Grupo A (só os Mitsubishis de fábrica seguiron as regulacións desta última fórmula, ata que eles, tamén, homologaron o Lancer Evolution WRC no Rally de San Remo de 2001). Tralo éxito de Mäkinen e os fabricantes xaponeses, o fabricante francés Peugeot logrou un exitoso regreso ao Campionato Mundial de Rally. O finés Marcus Grönholm levouse o título de pilotos no seu primeiro ano completo na serie e Peugeot gañou a coroa dos construtores. O inglés Richard Burns gañou o título de 2001 cun Subaru Impreza WRC, pero Grönholm e Peugeot recuperaron ambos títulos no 2002. O 2003 viu ao noruegués Petter Solberg converterse no campión de pilotos con Subaru e Citroën continuando o éxito dos fabricantes franceses. Sébastien Loeb con Citroën pasou a controlar as seguintes tempadas co seu Citroën Xsara WRC. Citroën levouse o título de construtores tres veces consecutivas e Loeb superou o récord de catro títulos consecutivos de Mäkinen, obtendo o seu noveno campionato consecutivo en 2012. Volkswagen Motorsport entrou no campionato en 2013 e Sebastien Ogier dominou a serie con catro títulos consecutivos. No 2017 introducíronse novas regras no World Rally Car, o que xerou autos máis rápidos e agresivos.

Estrutura[editar | editar a fonte]

Škoda preparando seus autos un día antes do shakedown.

Cada tempada consta normalmente de 13 rallies en superficies que van desde a grava e asfalto ata neve e xeo. Os puntos destes eventos calcúlanse para os campionatos mundiais de pilotos e construtores. O campionato de pilotos e o campionato de construtores son campionatos separados, pero baséanse no mesmo sistema de puntos. Isto significa, por exemplo, que Petter Solberg pilotando para Subaru pode gañar o campionato de pilotos, pero Citroën pode gañar o campionato de constutores, que é o que sucedeu en 2003, e novamente en 2006 e 2007 cando Sébastien Loeb tomou o seu terceiro e cuarto títulos do WRC pero Ford gañou o campionato de construtores.

Baixo o sistema de puntos actual, os puntos outórganse ao final de cada rally aos dez primeiros clasificados na clasificación do Campionato Mundial de Rally, así como aos dez primeiros clasificados dentro do Super 2000 e coches de produción (tamén coñecido como WRC 2), dúas rodas motrices (tamén coñecido como WRC 3) e Campionato Mundial Júnior. Todas as categorías usan a seguinte estrutura de puntos:

Posición                             10º 
Puntos 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

Malia a cantidade de pilotos que hai nun equipo, os construtores só poden nomear a dous pilotos para que puntúen para o equipo e para que puntúen por si mesmos. Como só contan os pilotos nomeados para outorgar puntos, os competidores sitúados por debaixo do décimo posto na clasificación final na xeral (se están precedidos por pilotos privados poden cualificar.

Unha etapa súper especial con base nun estadio en Arxentina.

Na era actual, cada rally xeralmente consiste en entre quince e trinta etapas especiais de distancias que van desde menos de 2 km. (coñecidas como etapas súper especiais) a máis de 50 km. Estas etapas competitivas dispútanse en estradas pechadas que están unidas por tramos de estradas non competitivos, camiños abertos nos que se deben cumprir todas as normas viais dese país. De media, un día consiste nun total de 400 km de condución.[5] Un evento de WRC comeza cun recoñecemento o martes e o mércores, permitindo aos equipos pasar polas etapas e crear ou actualizar as súas notas de copiloto. O xoves, os equipos poden pasar pola etapa shakedown para practicar e probar as súas reglaxes. A competición normalmente comeza o venres e termina o domingo, aínda que algúns rallies, especialmente o Rally de Montecarlo, poden disputarse durante catro ou cinco días. Os automóbiles comezan as etapas en intervalos de dous minutos con tempo despexado, ou intervalos de tres minutos se decídese que a visibilidade pode ser un problema para os competidores. Cada día, ten algúns parques de servizo designados entre as etapas, onde os equipos poden, dentro duns límites de tempo estritos, realizar tarefas de mantemento e reparación nos seus automóbiles. O parque de servizo tamén permite aos espectadores e os medios achegarse aos equipos e os seus automóbiles e pilotos. Entre os días, logo dun servizo de 45 minutos ao final do día, os automóbiles están encerrados nun parc fermé, unha contorna onde os equipos non teñen permiso para acceder ou traballar nos seus automóbiles.

Etapa de potencia[editar | editar a fonte]

Presentado por primeira vez en 2011, a "power stage" é a etapa final do rally. Ata 2016 sumábanse uns puntos adicionais para o Campionato Mundial para os tres pilotos máis rápidos da etapa (independentemente de onde terminaran realmente no rally), o equipo máis rápido recibía tres puntos, o segundo máis rápido recibía dous puntos, e o terceiro- máis rápido recibía un punto. En 2017 modificouse o sistema de puntuación para que os cinco pilotos máis rápidos da etapa recibisen puntos de cinco para o primeiro e un para o quinto.

Gañadores principais (Actualizado logo do Rally de Montecarlo de 2018)

Ranquin Piloto Gañados
1 Francia Sébastien Ogier 34
2 Finlandia Jari-Matti Latvala 14
3 Bélxica Thierry Neuville 9
4 Francia Sébastien Loeb 7
5 Finlandia Mikko Hirvonen 5

Rally 2[editar | editar a fonte]

Orixinalmente coñecido como "SuperRally", o Rally 2 é un conxunto de regulacións que permiten a un piloto que se retira dun evento volver a ingresar ao día seguinte a cambio dunha penalización de sete minutos por cada etapa perdida. Isto permite aos pilotos que se retiran dun evento continuar e competir polos puntos do Campionato do Mundo. Con todo, se retíranse no tramo final dun mitin, non é posible reingresar. Do mesmo xeito, o uso das normas do Rally 2 queda a criterio dos organizadores do evento.

Os automóbiles[editar | editar a fonte]

Véxase tamén: Grupo A e World Rally Car.
Ford Escort RS de 1981.
Mitsubishi Lancer WRC de 2005. Os vehículos dos anos 70 e 80 nada teñen que ver cos actuais World Rally Car.

Os vehículos utilizados no Mundial de Rallies son coches de rúa preparados polos construtores e homologados pola FIA para a competición. Existe unha serie de homologacións que variou ao longo da historia. Nos anos 70, os vehículos clasificábanse en: Grupo 1, Grupo 2, Grupo 3, Grupo 4 e Grupo 5, pero esta normativa bastante complicada simplificouse nos anos 80 co nacemento dos míticos Grupos B. Estes vehículos eran demasiado potentes e pouco seguros e substituíronse polos Grupo A, debido a varios accidentes mortais no ano 1986. Durante a década dos 90 os vehículos que se usaron serían os pertencentes ao Grupo A.

No ano 1997 a FIA establece unha nova categoría que reinaría durante anos no mundial: os World Rally Car.[6] Estes vehículos son os utilizados polos equipos oficiais (Citroën, Ford, etc), aínda que é frecuente velos tamén competindo con algún equipo privado.

Os World Rally Car xorden do regulamento sobre o Grupo A, con todo, existe unha significativa diferenza entre un coche do Grupo A e un World Rally Car, e é a que describe a homologación, xa que para homologar os primeiros requírese construír 2.500 unidades do vehículo base que inclúa motor con turbo e tracción integral, mentres que os segundos poden partir de calquera automóbil de serie de catro prazas, con motor dianteiro, lonxitude mínima de 4 m e do que se fabriquen 25.000 unidades anuais. Non é necesario que o coche posúa tracción ás catro rodas nin que o motor teña turbocompresor. Dentro das restriccións aos WRC, están que deben respectar un peso mínimo de 1.230 kg, que os motores non poden exceder os 2.000 cc e que só pode modificarse a suspensión traseira (polo tanto o eixe traseiro) en caso que o auto base sexa de tracción simple, xa que debe substituirse o eixe orixinal por un móbil para lograr a tracción integral.

Ademais dos World Rally Car, tamén se utilizan vehículos con outras homologacións: Grupo N, S1600, S2000. Estas categorías, menos competitivas, son máis utilizadas polos equipos privados, principalmente polo seu menor custo.

A aerodinámica[editar | editar a fonte]

Usualmente a aerodinámica dos autos é máis importante nun circuíto que nun rally, pero a competición no WRC, os autos están máis preto que nunca e os equipos puxeron os seus autos baixo o microscopio para identificar calquera cousa que poida lograr unha diferenza.

As novas características aerodinámicas dos World Rally Cars como o paragolpes dianteiro, os aleróns traseiros e os sistemas de refrixeración están deseñados para asegurarse que o aire flúa por todo o auto, xere agarre e aumente a estabilidade.

Cando un auto de rally desprázase lateralmente, os dispositivos aerodinámicos vólvense menos efectivos e o auto perde agarre. Os aleróns traseiros dos autos usualmente están deseñados para asegurar o agarre ata cando o auto xira en ángulos pechados.

A ventilación do motor é outra parte clave no referente a aerodinámica. En rallys longos e moi calorosos como o Rally de Grecia, manter a temperatura do motor baixo control require o máximo posible de fluxo de aire a través do radiador e a refrixeración. Con todo, cando un auto de rally corre por seccións moi rápidas, demasiado aire con fins de refrixeranción pode producir un lastre e reducir a velocidade máxima.[7]

Amortiguamento[editar | editar a fonte]

Os amortiguamento dun World Rally Car componse dun soporte, dous resortes e un amortecedor en cada roda.[8] Os amortecedores poden regularse primeiro en altura, para adaptarse ao tipo de terreo e segundo no xeito de traballar os fluxos de aceite situados dentro do propio amortecedor.


Palmarés[editar | editar a fonte]

Pilotos e construtores[editar | editar a fonte]

Sébastien Loeb, é o piloto con máis títulos mundiais da historia: nove.
Marcus Grönholm no Rallye Deutschland de 2002 cun Peugeot 206 WRC.
Petter Solberg no Rally de Chipre de 2006.
Sébastien Loeb durnate o Rally de Cataluña en 2008 cun Citroën C4 WRC.
Sébastien Loeb no Rally de Portugal de 2011 cun Citroën DS3 WRC.
Sébastien Ogier no Rally de Portugal de 2016 cun Volkswagen Polo R WRC.
Tempada Campionato de Pilotos Campionato de Construtores
Piloto Coche Construtor Coche
2021 Francia Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC Toyota Toyota Yaris WRC
2020 Francia Sébastien Ogier Toyota Yaris WRC Hyundai Hyundai i20 Coupe WRC
2010 Estonia Ott Tänak Toyota Yaris WRC Hyundai Hyundai i20 Coupe WRC
2018 Francia Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC Toyota Toyota Yaris WRC
2017 Francia Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC M-Sport Ford Fiesta WRC
2016 Francia Sébastien Ogier Volkswagen Polo R WRC Alemaña Volkswagen Volkswagen Polo R WRC
2015 Francia Sébastien Ogier Volkswagen Polo R WRC Alemaña Volkswagen Volkswagen Polo R WRC
2014 Francia Sébastien Ogier Volkswagen Polo R WRC Alemaña Volkswagen Volkswagen Polo R WRC
2013 Francia Sébastien Ogier Volkswagen Polo R WRC Alemaña Volkswagen Volkswagen Polo R WRC
2012 Francia Sébastien Loeb Citroën DS3 WRC Francia Citroën Citroën DS3 WRC
2011 Francia Sébastien Loeb Citroën DS3 WRC Francia Citroën Citroën DS3 WRC
2010 Francia Sébastien Loeb Citroën C4 WRC Francia Citroën Citroën C4 WRC
2009 Francia Sébastien Loeb Citroën C4 WRC Francia Citroën Citroën C4 WRC
2008 Francia Sébastien Loeb Citroën C4 WRC Francia Citroën Citroën C4 WRC
2007 Francia Sébastien Loeb Citroën C4 WRC Ford Ford Focus RS WRC 06/07
2006 Francia Sébastien Loeb Citroën Xsara WRC Ford Ford Focus RS WRC 06
2005 Francia Sébastien Loeb Citroën Xsara WRC Francia Citroën Citroën Xsara WRC
2004 Francia Sébastien Loeb Citroën Xsara WRC Francia Citroën Citroën Xsara WRC
2003 Petter Solberg Subaru Impreza WRC 2003 Francia Citroën Citroën Xsara WRC
2002 Finlandia Marcus Grönholm Peugeot 206 WRC Francia Peugeot Peugeot 206 WRC
2001 Richard Burns Subaru Impreza WRC 2001 Francia Peugeot Peugeot 206 WRC
2000 Finlandia Marcus Grönholm Peugeot 206 WRC Francia Peugeot Peugeot 206 WRC
1999 Finlandia Tommi Mäkinen Mitsubishi Lancer Evolution VI Toyota Toyota Corolla WRC
1998 Finlandia Tommi Mäkinen Mitsubishi Lancer Evolution V Mitsubishi Mitsubishi Lancer Evolution V
1997 Finlandia Tommi Mäkinen Mitsubishi Lancer Evolution IV Subaru Subaru Impreza WRC
1996 Finlandia Tommi Mäkinen Mitsubishi Lancer Evolution III Subaru Subaru Impreza 555
1995 Colin McRae Subaru Impreza 555 Subaru Subaru Impreza 555
1994 Francia Didier Auriol Toyota Celica Turbo 4WD Toyota Toyota Celica Turbo 4WD
1993 Finlandia Juha Kankkunen Toyota Celica Turbo 4WD Toyota Toyota Celica Turbo 4WD
1992 España Carlos Sainz Toyota Celica Turbo 4WD Italia Lancia Lancia Delta HF Integrale
1991 Finlandia Juha Kankkunen Lancia Delta Integrale 16V Italia Lancia Lancia Delta Integrale 16V
1990 España Carlos Sainz Toyota Celica GT-Four Italia Lancia Lancia Delta Integrale 16V
1989 Italia Miki Biasion Lancia Delta Integrale Italia Lancia Lancia Delta Integrale
1988 Italia Miki Biasion Lancia Delta Integrale Italia Lancia Lancia Delta Integrale
1987 Finlandia Juha Kankkunen Lancia Delta HF 4WD Italia Lancia Lancia Delta HF 4WD
1986 Finlandia Juha Kankkunen Peugeot 205 Turbo 16 E2 Francia Peugeot Peugeot 205 Turbo 16 E2
1985 Finlandia Timo Salonen Peugeot 205 Turbo 16 Francia Peugeot Peugeot 205 Turbo 16
1984 Stig Blomqvist Audi Quattro Alemaña Audi Audi Quattro
1983 Finlandia Hannu Mikkola Audi Quattro Italia Lancia Lancia Rally 037
1982 Alemaña Walter Röhrl Opel Ascona 400 Alemaña Audi Audi Quattro
1981 Finlandia Ari Vatanen Ford Escort RS1800 Talbot Talbot Sunbeam Lotus
1980 Alemaña Walter Röhrl Fiat 131 Abarth Italia Fiat Fiat 131 Abarth
1979 Björn Waldegård Ford Escort RS1800* Ford Ford Escort RS1800
1978 Finlandia Markku Alén*** Fiat 131 Abarth** Italia Fiat Fiat 131 Abarth
1977 Italia Sandro Munari*** Lancia Stratos HF Italia Fiat Fiat 131 Abarth
1976 Non houbo título de pilotos Italia Lancia Lancia Stratos HF
1975 Non houbo título de pilotos Italia Lancia Lancia Stratos HF
1974 Non houbo título de pilotos Italia Lancia Lancia Stratos HF
1973 Non houbo título de pilotos Francia Alpine-Renault Alpine-Renault A110
* – Björn Waldegård pilotou un Mercedes 450 SLC en dous rallies en 1979
** – Markku Alén pilotou un Lancia Stratos HF en dous rallies en 1978
*** – Entre 1977 e 1978 o campionato de pilotos chamábase FIA Cup for Rally Drivers.
Non houbo Campionato de Pilotos entre 1973 e 1976.
Referencias[9][10]

Roldas gañadas[editar | editar a fonte]

Actualizado despois do Rally de Montecarlo de 2022.

Evolución do calendario[editar | editar a fonte]

Rally 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Tot.
Rally de Gales [14] 46
Francia Rally de Córsega [14] 40
Portugal Rally de Portugal [14] 42
Finlandia Rally de Finlandia [14] 48
Italia Rally de Sanremo [14] 29
Kenya Rally Safari [14] 31
Rally Press-on-Regardless 2
Rally de Montecarlo [14] 45
Grecia Rally Acrópole [14] 40
Rally de Suecia [14] 45
Rallye de Marrocos 3
Polonia Rally de Polonia 6
Austria Österreichische Alpenfahrt 1
Rally Rideau Lakes 1
Critérium du Quebec 3
Rally de Nova Zelandia 32
Costa do Marfil Rallye Costa do Marfil[15] 15
Rally da Arxentina [14] 37
Rally do Brasil 2
Rally Olympus 3
Australia Rally de Australia [14] 25
España Rally Cataluña [14] 30
Rally de Indonesia 2
República Popular da China Rally da China 1
Chipre Rally de Chipre 8
Alemaña Rallye de Alemaña 17
Rally de Turquía 9
Italia Rally de Sardeña 18
Rally de México 16
Rally do Xapón 7
Rally de Noruega 2
Rally de Irlanda 3
Rally de Xordania 2
Francia Rally de Alsacia 5
Bulgaria Rally de Bulgaria 1
Chile Rally de Chile 1
Estonia Rally de Estonia 3
Italia Rally de Monza 2
Finlandia Rally do Ártico 1
Croacia Rally de Croacia 2
Bélxica Rally de Ypres 1
Total 13 8 10 10 11 11 12 12 12 13 12 12 12 13 13 13 13 12 14 14 13 10 8 9 14 13 14 14 14 14 14 16 16 16 16 15 12 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 7 12 12 627

*cancelado durante a tempada[16] * Verde rallies disputados * Rosa rallies anulados

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "What is WRC? – The cars". WRC.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de xullo de 2009. Consultado o 2008-08-28. 
  2. "WRC 2013: 10 motivos para no perdértelo". WRC.com. 31 de decembro de 2012. Arquivado dende o orixinal o 18-10-2019. Consultado o 11 de marzo de 2015. 
  3. Biggs, Henry. "Top 10: Group B rally cars". MSN Cars UK. Arquivado dende o orixinal o 09 de agosto de 2011. Consultado o 2007-12-18. 
  4. "World Rally Championship for Drivers Champions". RallyBase. Consultado o 2007-12-21. 
  5. "What is WRC?". Rally Ireland. Arquivado dende o orixinal o 21 de abril de 2015. Consultado o 2008-08-28. 
  6. www.wrc.com. "Os coches". Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2013. Consultado o 18 de xaneiro de 2013. 
  7. "Aerodynamics in the WRC". wrc.com. 14 de setembro de 2007. 
  8. O WRC ao detalle: amortecedores[1] Arquivado 03 de febreiro de 2018 en Wayback Machine.
  9. "Campionato do Mundo FIA para pilotos" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 25 de maio de 2011. Consultado o 12 de maio de 2011. 
  10. "Campionato do Mundo FIA para marcas" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 25 de maio de 2011. Consultado o 12 de maio de 2011. 
  11. http://juwra.com/driver_statistics_wins.html
  12. http://juwra.com/driver_wins_by_nationalities.html
  13. http://juwra.com/makes_wins.html
  14. 14,00 14,01 14,02 14,03 14,04 14,05 14,06 14,07 14,08 14,09 14,10 14,11 Valid only for 2 Litres Cup
  15. From 1982 to 1992 valid only for driver championship
  16. "Rally de China cancelado debdo a danos meteoroloxicos - wrc.com". www.wrc.com. Consultado o 2016-08-16. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Erro no código da cita: As etiquetas <ref> existen para un grupo chamado "lower-alpha", pero non se atopou a etiqueta <references group="lower-alpha"/> correspondente