Building Safer Communities. Risk Governance, Spatial Planning and Responses to Natural Hazards

Building Safer Communities. Risk Governance, Spatial Planning and Responses to Natural Hazards é un libro editado por Urbano Fra Paleo en 2009 e publicado por IOS Press.

Contidos[editar | editar a fonte]

Este texto trata sobre os principios conceptuais da gobernanza do risco, cuxa posta en práctica podería mitigar as crecentes perdas causadas por un risco natural. Promove a adopción de enfoques proactivos e preventivos nas políticas públicas, particularmente a través do urbanismo e a ordenación do territorio, influíndo sobre a ocupación das áreas de perigo.

O libro é unha introdución á formulación e aplicación a nivel estratéxico de políticas que afronten o risco, como un avance na integración das políticas actuais, incluíndo a xestión de emerxencias e a protección civil, a xestión ambiental, o desenvolvemento local ou a ordenación do territorio.

Os autores estudan e propoñen solucións que revisan as diferentes estratexias integradas dos distintos niveis da administración e toman en consideración:

O papel central do concello na planificación da mitigación.
A integración da mitigación nos obxectivos sociais, económicos e ambientais.
A implicación de tódolos actores na planificación da mitigación.
Evitar a perturbación das funcións ambientais.
A necesidade de integrar a normativa dos niveis superiores da administración coa planificación cooperativa, para asegurar tanto a participación dos concellos como que o planeamento sexa sustentable.
Cómpre mellorar os procesos participativos de toma de decisións para diferenciar entre clases e aplicacións, e responder efectivamente na xestión do risco.
A percepción social do risco e a resposta debe ser unha parte integrante do proceso de planificación.
Os procesos de exposición individual e colectiva aos perigos naturais deben ser comprendidos para previr unha exposición futura,
Cómpre integrar o principio de precaución na xestión do risco, aínda que sometido a unha regulación comprensible, de modo que permita a toma de decisións.
A gobernanza do risco urbano só pode entenderse no marco dos sistemas rexionais e biofísicos.
A avaliación de impacto social é unha ferramenta que permite identificar de mellor modo as dimensións sociais do risco.
A planificación debe ser considerada máis como un proceso ca un resultado.
A recuperación posdesastre e a rehabilitación son unha oportunidade para a mitigación e a mellora dos asentamentos de poboación e das áreas urbanas.^[1]^[2]