Brian Eno

Brian Eno
	;
Nome orixinal	(en) Brian Eno; (en) Brian Peter George St John le Baptiste de la Salle Eno
Biografía
Nacemento	(en) Brian Peter George Eno ; 15 de maio de 1948 (75 anos); Melton, Reino Unido (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino Unido
Relixión	Ateísmo
Educación	Universidade de Southampton (pt) ; Winchester School of Art (en) ; St Joseph's College, Ipswich (en)
Actividade
Ocupación	compositor , cantante , fotógrafo , músico , videoartista , compositor de cancións , pintor , produtor musical , escritor , artista conceptual
Período de actividade	1970 -
Membro de	Fripp & Eno (pt) ; Roxy Music
Xénero artístico	Música ambiente, Art pop (pt) , Art rock, música drone (pt) e música electrónica
Pseudónimo literario	Eno
Lingua	Lingua inglesa
Representante	Paul Stolper Gallery (en)
Instrumento	Sintetizador
Selo discográfico	Astralwerks (pt) ; Polydor Records ; All Saints Records (en) ; Thirsty Ear (pt) ; Obscure Records (en) ; Warp Records ; Island Records ; E.G. Records (en) ; Hannibal Records (pt)
Participou en
25 de maio de 2023	International endorsement letter. Barcelona leads the way (en)
Obra
	Obras destacables (1975) Another Green World ;
Familia
Irmáns	Roger Eno
	Premios (2012) Royal Designers for Industry (pt) ; (1994) Frankfurter Musikpreis (en) ; Salón da Fama do Rock ;
Páxina web	brian-eno.net

Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno, nado en Woodbridge (Suffolk) o 15 de maio de 1948, comunmente coñecido como Brian Eno, é un músico, compositor, produtor, cantante e artista visual inglés, famoso por ser un dos principais innovadores na música ambiente.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Eno estudou na escola de arte Colchester Institute en Essex, inspirándose na pintura minimalista. Durante ese tempo na escola de arte gañou experiencia compoñendo, tocando e tomando clases na escola de música que había ao lado do Colchester Institute.

Uniuse á banda Roxy Music como teclista a principios dos 70 e o éxito da banda na escena glam rock chegou rapidamente. Pero Eno cansouse pronto dos confitos co vocalista Bryan Ferry e de saír de xira, e deixou o grupo despois da edición de For Your Pleasure (1973), comezando a súa carreira en solitario cos álbums de art rock Here Come the Warm Jets (1973) e Taking Tiger Mountain (By Strategy) (1974).

Eno abriuse cara a estilos de música máis experimentais con (No Pussyfooting) (1973) e Evening Star (1975), ámbolos dous colaborando con Robert Fripp, The Lamb Lies Down on Broadway (1974) con Genesis, onde o seu traballo aparece acreditado co nome "Enossification", e os seus influentes traballos en solitario Another Green World (1975) e Discreet Music (1975). Os seus esforzos pioneiros co son ambient comezaron a consumir o seu tempo con Ambient 1: Music for Airports (1978) e posteriormente con Apollo: Atmospheres and Soundtracks (1983), que foi composto para o filme documental For All Mankind. Porén, Eno seguiu cantando nalgúns dos seus discos, indo de Before and After Science (1977) a Wrong Way Up (1990) con John Cale, ata chegar os seus máis recentes Another Day on Earth (2005) e Drums Between the Bells (2011).

O traballo de Eno en solitario ten sido extremadamente influente, sendo pioneiro nas músicas ambiente e xenerativa, innovando técnicas de produción, e enfatizando "a teoría sobre a práctica". Tamén intruduciu o concepto de música aleatoria a audiencias máis xerais, particularmente a través de colaboracións con outros músicos. Cara finais dos 70, Eno traballou con David Bowie na súa "Berlin Trilogy", axudou a popularizar á banda punk rock estadounidense Devo e o xénero No Wave, e tamén realizou traballos frecuentemente con Harold Budd, John Cale, Cluster, Robert Fripp e David Byrne, co cal produciu o influente My Life in the Bush of Ghosts (1981). Produciu e tocou en tres álbums de Talking Heads, entre eles Remain in Light (1980); foi produtor de sete discos de U2, e traballou en álbums de James, Laurie Anderson, Coldplay, Depeche Mode, Paul Simon, Grace Jones e Slowdive, entre outros.

Eno realiza traballos multimedia á parte da súa carreira musical, onde se inclúen instalacións de arte, unha columna no xornal The Observer e outra columna sobre sociedade e innovacións na revista Prospect. Eno continua colaborando con outros artistas, producindo discos, editando a súa propia música e escribindo.

Discografía[editar | editar a fonte]

Álbums de estudio en solitario

Álbum	Ano	Selo
Here Come the Warm Jets	1974	Island Records
Taking Tiger Mountain	1974	Island Records
Another Green World	1975	Island Records
Discreet Music	1975	Obscure Records
Before and After Science	1977	Polydor Records
Ambient 1: Music for Airports	1978	Polydor Records
Music for Films	1978	Polydor Records
Ambient 4: On Land	1982	E.G. Records
Apollo: Atmospheres and Soundtracks	1983	E.G. Records
More Music for Films	1983	E.G. Records
Thursday Afternoon	1985	E.G. Records
Nerve Net	1992	Opal, All Saints Records
The Shutov Assembly	1992	Opal, All Saints Records
Neroli	1993	All Saints Records
Headcandy	1994	BMG
The Drop	1997	All Saints Records
Another Day on Earth	2005	Hannibal Records
Lux	2012	Warp Records
The Ship	2016	Warp Records
Reflection	2017	Warp Records