Saltar ao contido

Bieito II, papa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Bieito II, Papa»)
Modelo:BiografíaBieito II, papa

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento635 Editar o valor en Wikidata
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Morte8 de maio de 685 Editar o valor en Wikidata (49/50 anos)
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaBasílica de San Pedro Editar o valor en Wikidata
81º Papa
29 de xuño de 684 – 8 de maio de 685 (Gregoriano)
← León IIXoán V → Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Roma Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónsacerdote católico, escritor, bispo católico Editar o valor en Wikidata
Orde relixiosaOrde de San Bieito Editar o valor en Wikidata
Enaltecemento
Día de festividade relixiosa8 de maio Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteDicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
The Nuttall Encyclopædia >>>:Benedict II.
Enciclopedia de Otto Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1143204 WikiTree: Sabellus-1


Bieito II, nado en Roma[1] no século VII e finado na mesma cidade o 8 de maio de 685, foi papa da igrexa católica desde o 26 de xuño de 684 ata a súa morte[2].

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Posiblemente foi membro da familia dos Savelli. De novo foi á schola cantorum, onde destacou polo seu coñecemento das sagradas escrituras e pola súa voz.[2] Foi nomeado cardeal o 5 de decembro de 680 polo papa Agatón.

Antigamente os bispos de Roma eran elixidos polo clero e o pobo da cidade. O emperador cristián, como cabeza do pobo, debía dar o seu consentimento. Porén, o traslado da sede do imperio a Bizancio supuxo ter que esperar por este consentimento. Aínda que foi elixido papa en agosto de 683 non foi consagrado até o 26 de xuño de 684, era preciso o o consentimento do emperador Constantino IV. Foi o último papa que debeu esperar por este consentimento, pois segundo o Liber Diurnus Romanorum Pontificum logrou que o emperador proclamase un decreto polo que se substituía a confirmación imperial pola confirmación do exarca de Rávena, moito máis áxil pola proximidade a Roma. De forma simbólica, Bieito II adoptou dous fillos de Constantino, Xustiniano e Heraclio.[2]

Procurou que os bispos de Hispania subscribisen os decretos do Terceiro concilio de Constantinopla (anos 680-681) para reprimir o monotelismo e para levar a cabo a submisión aos decretos de Macario, o bispo deposto de Antioquía.[2]

Durante o seu pontificado restauráronse numerosas igrexas en Roma. Tras a súa morte foi soterrado na basílica de San Pedro.[2]

Foi canonizado en 1964 por Paulo VI. O seu santoral celébrase o 7 de maio.

Predecesor:
León II
Papa

684-685
Sucesor:
Xoán V
  1. Butler, Alban (1886): The Lives of the Saints.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Pope St. Benedict II». Catholic Encyclopedia. Nueva York: Robert Appleton Company. 1913.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]