Barthold Georg Niebuhr

Barthold Georg Niebuhr
	; (1828)
Biografía
Nacemento	27 de agosto de 1776 ; Copenhague, Dinamarca
Morte	2 de xaneiro de 1831 (54 anos); Bonn
Lugar de sepultura	Alter Friedhof Bonn (pt) 50°44′10″N 7°05′32″L / 50.73618, 7.09233
Historiographer of the Prussian state (en)
	1810 –
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Dinamarca e Noruega ; Reino de Prusia ; Dinamarca
Educación	Universidade de Kiel (pt)
Actividade
Lugar de traballo	Bonn
Ocupación	historiador , economista , erudito clásico , profesor universitario , político , diplomático , escritor
Empregador	Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn ; Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Accademia delle Scienze di Torino (1823–); Academia de Ciencias de Rusia ; Academia Real das Artes e Ciências dos Países Baixos (pt) ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Instituto Arqueolóxico Alemán ; Academia das Ciencias de San Petersburgo ; Academia Prusiana das Ciencias
Lingua	Lingua alemá e lingua dinamarquesa
Obra
Doutorando	Mikhail Kutorga (en)
Familia
Pai	Carsten Niebuhr (pt)
Irmáns	Christiane Niebuhr (en)
	Premios Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias ;

Barthold Georg Niebuhr, nado o 27 de agosto de 1776 en Copenhague e finado o 2 de xaneiro de 1831 en Bonn, foi un historiador e político alemán de orixe danesa, fillo do explorador e cartógrafo Carsten Niebuhr.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Profesor da Universidade de Berlín desde 1810, foi pioneiro no uso do novo «método histórico crítico» nos seus traballos. A súa obra máis importante é a clásica Historia de Roma (Römische Geschichte).

Tamén concibiu un proxecto no que pretendía revisar e ampliar o orixinal de vinte e catro volumes do Corpus Byzantinae Historiae (ás veces chamado Byzantine du Louvre), publicado en París entre 1648 e 1711 baixo a dirección inicial da erudito xesuíta Philippe Labbe.^[1]^[2] A serie, de 50 volumes de autores bizantinos denominouse Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae e tivo primeiro a súa sede na Universidade de Bonn; con todo, trala morte de Niebuhr en 1831, a supervisión do proxecto pasou ao seu colaborador Immanuel Bekker na Academia Prusiana das Ciencias de Berlín.^[3]

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Bunsen, Brandis & Lorbell (1854) p. 483 [e tamén na carta 364 (pp. 501-502), dirixida a Savigny, con data do 29 de abril de 1827: "Xa escoitou falar da edición dos historiadores bizantinos, que estou supervisando. É un gran pracer poder inculcar deste xeito un pouco de vida á nosa obra literaria; empregar a novos filólogos; dar extensión, actividade e perfección á tipografía; contribuír co meu gran de area [sic] ao aumento da prosperidade xeral ... " ]
↑ Omont (1904), p. 18
↑ Reinsch (2010), p. 441

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Bunsen, K.J.; Brandis, J.; Lorbell, J.W. (1854). The Life and Letters of Barthold George Niebuhr (en inglés). Nova York: Harper & Brothers. OCLC 187466277.
Omont, H. (1904). "La collection byzantine de Labbe et le projet de J. M. Suarès". Revue des études grecques (en francés) (París) 17 (73-74): 18–32. ISSN 2260-8079.
Reinsch, Diether Roderich (2010). "The History of Editing Byzantine Historiographical Texts". En Stephenson, Paul. The Byzantine World (en inglés). Nova York: Routledge. pp. 435–444. ISBN 978-0-415-44010-3.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

[1] Bunsen, Brandis & Lorbell (1854) p. 483 [e tamén na carta 364 (pp. 501-502), dirixida a Savigny, con data do 29 de abril de 1827: "Xa escoitou falar da edición dos historiadores bizantinos, que estou supervisando. É un gran pracer poder inculcar deste xeito un pouco de vida á nosa obra literaria; empregar a novos filólogos; dar extensión, actividade e perfección á tipografía; contribuír co meu gran de area [sic] ao aumento da prosperidade xeral ... " ]

[2] Omont (1904), p. 18

[3] Reinsch (2010), p. 441

[1]

[2]

[3]