Baduario
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século VI  |
| Morte | 576 |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Imperio Bizantino |
| Actividade | |
| Período de actividade | (Con vida en: 565 ) |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Xeneral |
| Familia | |
| Cónxuxe | Arábia (pt)  |
Baduario (morto en 576) foi un xeneral bizantino do Imperio de Oriente que viviu no século VI.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Era xenro do emperador Xustino II. Podería ser que fose o fillo ou o neto do Baduario magister militum e dux Scythiae.[1]
No 565 o seu sogro Xustino II, apenas chegado ao poder, nomeouno curopalata.[2] O ano seguinte foi nomeado magister militum e enviado polo emperador en auxilio dos xépidos, cuxo reino fora invadido polos longobardos.[3] Loitou nunha batalla preto de Sirmio e venceu nela. A batalla tivo lugar en 566 ou en 567. Tras esta batalla o rei dos xépidos Cunimundo rompe a alianza cos romanos de oriente que despois decidiron non o axudaren cando os xépidos foron invadidos aniquilados polos longobardos e os ávaros. Non se sabe con exactitude se Baduario foi un magister militum per Illyricum o máis ben un magister militum uacans ou un quaestor exercitus.
Despois nomeárono comes stabuli. O 6 de outubro de 573 el e o emperador Xustino II tiveron un litixio: o Augusto, que desde había un tempo daba signos de tolemia, insultouno e desterrouno; despois o emperador arrepentiuse e foi en persoa aos estábulos para se desculpar con Baduario.[4]
No 576 Baduario foi enviado a Italia para intentar expulsar aos longobardos, que en 568 invadiran Italia e a someteran en gran parte. Morreu en batalla contra eles.[5]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ PLRE, p. 64
- ↑ Corippo, Iust., II, 284-5. «dispositorque nouus sacrae Baduarius aulae, successor soceri - factus mos curapalatii est.»
- ↑ Teofilacto Simocatta, VI, 10.12
- ↑ Teófanes o Confesor, A.M. 6095.
- ↑ Xoán de Biclaro, ano 576. «Baduarius gener Iustini principis in Italia a Longobardis proelio uincitur et non multo post inibi uitae finem accipit».
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- The Prosopography of the Later Roman Empire, vol. II-III