Béatrix Beck

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaBéatrix Beck
Biografía
Nacemento(fr) Béatrix Eugénie Henriette Marie Beck Editar o valor em Wikidata
30 de xullo de 1914 Editar o valor em Wikidata
Villars-sur-Ollon, Suíza (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte30 de novembro de 2008 Editar o valor em Wikidata (94 anos)
Saint-Clair-sur-Epte, Francia Editar o valor em Wikidata
Causa da mortePárkinson Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoPoesía, Escrita creativa e profesional, xornalismo de opinión e tradución Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpoeta , profesora universitaria , tradutora , poeta avogado , escritora , guionista , xornalista de opinión Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade Laval (pt) Traducir
Universidade de California en Berkeley
Laurentian University (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
PaiChristian Beck Editar o valor em Wikidata
Premios

IMDB: nm0065078 Editar o valor em Wikidata

Béatrix Beck foi unha escritora belga naturalizada francesa, nada o 30 de xullo de 1914 en Villars-sur-Ollon (Suíza) e finada o 30 de novembro de 2008 en Saint-Clair-sur-Epte[1]. Filla do poeta Christian Beck, foi a secretaria de André Gide.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Béatrix Beck naceu en Suíza de pai de orixe letoa-italiana e nai irlandesa, educouse en Francia, licenciouse en dereito e militou no Partido Comunista Francés. Casou en 1936 cun xudeu apátrida, Naum Szapiro, que morreu na guerra. En 1948 publicou a súa primeira novela, Barny, coñeceu al André Gide de quen foi secretaria. Une mort irrégulière (1950) e Léon Morin, prêtre (1952, premio Goncourt) constituíron dous éxitos e, á morte de Gide, puido mercar un apartamento no mesmo inmoble no que vivía Sartre. En 1955 naturalízase francesa, segue a publicar novelas e en 1966 marcha ós Estados Unidos como profesora en Berkeley, en Virxinia e no Canadá na Universidade Laval, na Universidade de Sherbrooke e na 'Universidade Laurentiana. Retorna a Francia en 1977, publica novelas sobre a vida universitaria no Canadá, como Noli. Pero é con La Décharge co que gaña o prix du Livre Inter. Béatrix Beck obtivo o Prix Prince-Pierre-de-Monaco en 1989 pola totalidade da súa obra.

Obras[editar | editar a fonte]

  • 1948 Barny, Gallimard.
  • 1950 Une mort irrégulière, Gallimard.
  • 1952 Léon Morin, prêtre, premio Goncourt.
  • 1954 Des accommodements avec le ciel, Gallimard.
  • 1963 Le Muet.
  • 1967 Cou coupé court toujours.
  • 1977 L'Épouvante, l'émerveillement.
  • 1978 Noli.
  • 1979 La Décharge, prix du Livre Inter.
  • 1980 Devancer la nuit.
  • 1981 Josée dite Nancy.
  • 1983 Don Juan des forêts.
  • 1984 L'Enfant-chat.
  • 1986 La Prunelle des yeux.
  • 1988 Stella Corfou.
  • 1989 Une.
  • 1990 Grâce.
  • 1991 Recensement.
  • 1993 Une lilliputienne.
  • 1994 Vulgaires vies.
  • 1994 Moi ou autres (relatos).
  • 1996 Prénoms (relatos).
  • 1997 Plus loin, mais où.
  • 1998 Confidences de gargouille.
  • 2000 La Petite Italie (relatos).
  • 2001 Guidée par le songe (relatos).
  • Contes à l'enfant né coiffé.
  • La Mer intérieure.
  • La Grenouille d'encrier.
  • Mots couverts (poemas).

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Introdución a La Décharge, Grasset et Fasquelles, Collection Les Cahiers Rouges, París, 1988.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Béatrix Beck s'est éteinte en Le Figaro do 30 de novembro de 2008