Bárbore

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bárbore
Personaxe de O Señor dos Aneis

Ilustración de Bárbore cos hobbits Merri e Pipin no colo.
Creador(es) J. R. R. Tolkien
Capítulo(s)«Bárbore»
«O cabaleiro branco»
«O camiño de Isengard»
«Refugallos e lavaduras»
«A voz de Saruman»
«O Palantir»
«Numerosas separacións»
Información
Nome orixinal Treebeard
Alcume Fangorn (en sindarin)
Raza Ents
Sexo Masculino
Idade Descoñecida
Estatura 14 pés
Título Gardián de Fangorn
Parella(s) Fimbrethil
Residencia Fangorn (Terra Media)
Perfil en IMDb

Bárbore (en Sindarin Fangorn) é un personaxe ficticio do legendarium de J. R. R. Tolkien. É o máis vello da especie dos ents, e vive no antigo Bosque de Fangorn. Mide catorce pés de alto e o seu aspecto semella o dunha árbore. O Bosque de Fangorn localízase a pouca distancia de Isengarda, onde reside Saruman o Branco. Nas Dúas Torres, coñece a Meriadoc Brandigamo e mais Peregrin Tuc, dous hobbits da Comarca, tamén coñecidos como Merri e Pippin. A Bárbore repútaselle un intenso odio aos orcos, e a Saruman trala súa traizón aos ents. A súa intervención foi clave na destrución de Isengarda, o principal aliado de Mordor.

Historia[editar | editar a fonte]

En tempos antigos, Eru Ilúvatar enviara espíritos a Arda para habitaren as árbores, creadas pola Vala Yavanna xunto con outras plantas ou olvars. A Vala procuraba protección para as súas creacións, xa que Morgoth, (daquela coñecido como Melkor) estaba a destruír as árbores e olvars, incapaces de se defender del. Os ents foron creados por Ilúvatar a instancias de Yavanna para seren Pastores da Fraga ou Pastores das Árbores. Tamén creou mullerents como compañeiras deles, mais foron expulsadas por Sauron na Segunda Idade.[1]. En 1495 dos Anos das Árbores, cando os ents estaban a prosperar, Morgoth volveu estabelecer o seu reino na Terra Media. Isto fixo que as mullerents se trasladasen ao leste, por onde decorría o río Anduin. A mullerent de Bárbore, Fimbrethil, foi expulsada da súa terra e os dous quedaron separados para sempre. Isto podería ser a causa principal da perda das mullerents e da súa descendencia[2].

Bárbore é o máis vello dos tres ents orixinais que seguen vivos[3] Dise que outrora vagou por todas as fragas da Terra Media, incluídas as Montañas Bretemosas, o Bosque Escuro, e as Montañas Azuis. Despois de perderen as mullerents, contra a fin da Terceira Idade, el e mais o resto dos ents trasladáronse ao bosque de Fangorn. Isto provocou que se illasen e que non lles chegase ningunha información do mundo exterior. A chegada de Merri e Pipin atraeu a atención de Bárbore e fixo que emprendese accións contra Saruman por ter tallado as súas árbores. Así, liderou os ents na guerra contra o mago e os seus orcos.

Bárbore fora amigo de Saruman noutro tempo. N'As dúas torres cóntase como ambos viaxaran xuntos e conversaran sobre asuntos de importancia. Saruman foi reunindo información acerca do Bosque de Fangorn, e amosábase especialmente interesado nas súas enguedelladas corredoiras. Máis tarde Saruman abandonou a Bárbore, decidiu permanecer en Isengarda e construír un exército para Sauron.

Logo do encontro de Merri e Pipin con Bárbore, este convocou a reunión da Asemblent, que durou tres días e concluíu coa decisión de lanzar un ataque sobre Isengarda e Saruman. Follasca e Corticeiro, os ents de maior idade xunto con Bárbore, negáronse a loitar; Bárbore, pola súa banda, pensaba que camiñaba cara á perdición na que sería a derradeira marcha dos ents e esperaba que algúns dos ents máis novos viñesen para substituír os outros dous. Durante o asalto a Isengarda, os ents derrubaron as murallas de Saruman e destruíron todo o que se atopaba dentro e fóra da fortaleza; non foron quen de entrar na Torre de Orthanc, mais Saruman ficou atrapado no seu interior. Bárbore interrompeu o ataque á torre ao se decatar de que os seus esforzos eran en van: a torre era forte de máis. Os ents recibiron a orde de liberar as augas do río Isen, que asolagou Isengarda. Ao partiren Merri e Pipin, Bárbore pediulles que estivesen alerta por se vían algunha mullerent. Nun determinado punto do libro, Tolkien dá indicios acerca do paradoiro das mullerents. Especúlase que foron albiscadas por Hal, curmán de Samsagaz Gamllí na Caderna do Norte[4].

O reino élfico de Lothlórien estaba situado ao norte do Bosque de Fangorn, e Bárbore tivera ocasión de coñecer os Señores de Galadhrim, que o chamaban "o máis vello"[5] Isto marcou o momento en que os ents e os elfos ficaron separados. Ademais Bárbore coñecera a Galadriel e Celeborn. Co tempo os ents e os elfos distanciáronse e estes últimos deixaron de ter nada que ver cos asuntos dos ents.

Concepto e creación[editar | editar a fonte]

Tense conxecturado que moitas das peculiaridades de Bárbore están baseadas no escritor e amigo de Tolkien C. S. Lewis, un home grandeiro e ruidoso[Cómpre referencia].

Representación e adaptacións[editar | editar a fonte]

Cine[editar | editar a fonte]

  • Na adaptación animada de Ralph Bakshi de 1978 d'O Señor dos Aneis, John Westbrook puxo a voz de Bárbore.
  • Nos filmes de Peter Jackson As dúas torres (2002) e O regreso do rei (2003), Bárbore é unha combinación dun enorme modelo animatrónico e de infografía; a súa voz púxoa John Rhys-Davies, quen tamén interpretou o anano Gimli. Nesta adaptación, a Asemblent rexeita a petición de axuda de Merri e Pipin. Mentres Bárbore transporta os hobbits polo bosque de Fangorn, a Pipin ocórreselle unha idea: pídelle a Bárbore que os leve cara a Isengarda, porque ese era o "último lugar" onde Saruman procuraría por eles. Ao se achegar Bárbore aos límites da fraga, é testemuña da devastación provocada polos orcos de Saruman. As árbores foran cortadas para alimentar os fornos que forxaran a maquinaria de guerra de Saruman. Bárbore, alporizado, convoca o resto dos ents, que saen da fraga. Xuntos atacan e asolagan Isengarda, e Bárbore envía os cuornos ao Abismo de Helmo, para atacaren os Orcos de Saruman.

Teatro e radio[editar | editar a fonte]

Escultura[editar | editar a fonte]

Videoxogos e xogos de cartas coleccionábeis[editar | editar a fonte]

Música[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. The Silmarillion - "Of Aule and Yavanna" p. 46 e "Of the Ruin of Doriath" p. 235
  2. The Letters of J.R.R. Tolkien - Letters #144 and #338 - "Fate of the Entwives"
  3. As Dúas Torres, por J.R.R.Tolkien
  4. A Irmandade do Anel, Volume 1 - A sombra do pasado
  5. Unfinished Tales - "The History of Galadriel and Celeborn; Appendix C - The Boundaries of Lórien
  6. Top Trumps card game ISBN 5-036905-004060

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]