Atrio (arquitectura)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Atrio.

Atrio etrusco

O atrio constituía na arquitectura romana o espazo central da gran casa romana coñecida como domus, tiña forma cuadrangular e constituía ao primeiro o núcleo central, era o lugar que daba luz á casa por medio dunha abertura no teito denominada compluvium, debaixo estaba o impluvium, unha especie de estanque rectangular deseñado para recoller a auga da chuvia. Posteriormente o atrio acabou por se converter nunha especie de patio interior pasando a ser o espazo central o tablinum. A súa orixe está nas casas etruscas e tras pasar á arquitectura paleocristiá deu orixe ao adro das igrexas cristiás.

Atrium corinthicum de Vaison-la-Romaine

Tipos

• O atrium etrusco ou atrium tuscanicum constituía o tipo máis sinxelo e o máis antigo, de orixe etrusca carecía de columnas e o tellado descansaba en catro trabes.
• O atrium tetrastylicum tiña catro columnas, cada unha nun recanto do impluvium
• O atrium corinthicum era semellante ao anterior pero máis grande, con máis columnas e a maior distancia do impluvium
• O atrium testudinatum carecía de compluvium, cubríndose todo o cuarto co tellado.

Galería de imaxes

Atrio na Universidade de Lund

• 
  Atrium impluviatum
• 
  Atrium displuviatum
• 
  Atrium tetrastylicum
• 
  Atrium corinthicum