Artes marciais do Xapón
As artes marciais do Xapón son aquelas artes marciais que se orixinaron ou desenvolveron no Xapón. Nativamente, o asunto pode ser denominado por tres vocábulos básicos, bugei, bujutsu ou budo, que son usados case de modo indistinto ou coma sinónimos.[1][2]
O núcleo ten a ver co termo "bu" (武), e quer dicir "guerreiro", "marcial", demostrando a íntima relación do tema coas actividades das casta guerreiras, do samurais, que basicamente crearon, auxiliaron ou influenciaron nas varias modalidades de loita, que podían ser adestradas e executadas con armas ou non. O tema comporta as máis variadas formas de como se pode facer a guerra ou simplemente promover a auto-defensa. So o mesmo manto agasallanse judo e kenjutsu, que, a pesar de seren moi distinguidas, posúen unha orixe case común no adestramento regular dun samurai, o cal debía estar sempre preparado para defenderse, no caso de que tivese consigo unha espada ou non.[3]
A expresión define aínda as varias modalidades de deportes de combate xurdidas xa no século XX, ou na transición do século XIX para o XX, mais que non buscaban máis o desenvolvemento das habilidades de loita, senón pasaron a intentar a evolución do ser humano por completo por medio da disciplina marcial e do adestramento físico.[4][5]
Historia[editar | editar a fonte]
A orixe histórica das artes marciais xaponesas pódese atopar na tradición guerreira dos samurais e o sistema de castas que restrinxían o uso de armas por membros das clases non guerreiras. Orixinalmente, o samurai era un guerreiro competente en moitas armas, así como no combate sen armas, e bsucaba o maior dominio posible de habilidades de combate co obxectivo de glorificarse a si mesmo ou ós seus vasalos. Co tempo, isto deu lugar a unha filosofía de acadar metas espirituais, esforzándose por perfeccionar as súas habilidades marciais.
Polo xeral, o desenvolvemento de técnicas de combate mestúrase coas ferramentas empregadas para executar devanditas técnicas. A historia do Xapón é un caso único polo seu relativo illamento, xa que en comparanza co resto do mundo, as ferramentas de guerra xaponesas evolucionaron amodo. Moitos estudosos coidan que isto posibilitou que a clase guerreira tivese a oportunidade de estudar as armas con maior detemento ca outras culturas. Porén, o ensino e a formación destas artes marciais evolucionou, primeiro coas condicións no campo de batalla, (tiro con arco dando forma á espada, dando paso á lanza), a continuación, a través dun longo período de paz, e finalmente nos tempos modernos. Co tempo, déronse dúas tendencias definidas das artes marciais do Xapón: primeiro houbo unha crecente especialización no manexo das armas, e o entendemento da arte da guerra, e en segundo lugar, moitas das artes evolucionaron cara a prácticas máis pacíficas e tomaron as ensinanzas do budō.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Lind, Werner (1996). "7". En Mediterranee. Budo. La via spirituale delle arti marziali (en italiano). Roma.
- ↑ Costa, Cosimo (1999). Mediteranee, ed. Ju-jitsu. La «Dolce arte» dalle origini al mizu ryu (en italiano). Roma. p. 33.
- ↑ Ratti, Oscar; Westbrook, Adele (2004). Paidotribo, ed. Secretos de los samurai (en castelán). Barcelona. pp. 16–19.
- ↑ Higaonna, Morio (2008). Paidotribo, ed. Karate-do Tradicional. Técnicas Básicas (en castelán) 1. Barcelona. p. 12.
- ↑ Villamón, Miguel (2005). Hispano Europea, ed. Introducción al judo (en castelán). p. 68.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Artes marciais do Xapón  |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Xapón |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Hall, David A. Encyclopedia of Japanese Martial Arts. Kodansha USA, 2012. ISBN 1568364105 ISBN 978-1568364100