Arquitectura prerrománica en Galicia

Arquitectura de Galicia

Prehistoria
Imperio Romano
Prerrománico
Románico
Gótico
Renacemento
Barroco
Neoclasicismo
Século XIX
Século XX
Século XXI

A arquitectura prerrománica galega enténdese como unha expresión xenérica que designa calquera manifestación artística que preceda temporalmente á arquitectura románica e que sexa posterior ao período clásico romano. Esta definición é aplicable a toda a arte e arquitectura da Europa occidental.

Deste xeito, o termo prerrománico aplicaríase, no temporal, a todo o lapso comprendido entre mediados do século V (caída do Imperio Romano de Occidente) e comezos do século XI (espallamento do románico), e no estilístico, á arte ostrogoda, longobarda, carolinxia, otoniana etc., estando representada en Galicia pola arquitectura visigoda, asturiana, mozárabe e de repoboación.

Como diversos estudos revelaron, en toda Galicia existiron numerosas construcións deste estilo. Moitos monumentos románicos galegos aséntanse sobre estruturas prerrománicas.^[1]

Exemplos[editar | editar a fonte]

Igrexa de Santa Comba de Bande: (s. VII). Santa Comba de Bande é a única igrexa deste período que se conserva na súa integridade. Trátase do único edifico que se conservou dun mosteiro prerrománico a onde se trouxeran as reliquias de San Trocado (discípulo do Apóstolo Santiago), a quen estivo dedicada.
Capela de San Xes de Francelos: (s. IX). Destaca a súa portada con elementos de carácter visigodo. Os seus capiteis presentan unha ornamentación de catro ordes de follas que remiten ao estilo ramirense (arquitectura asturiana). Os muros compóñense principalmente de cachotaría e entre eles inseridos elementos prerrománicos e algúns perpiaños ben labrados.
Capela de Santa Eufemia de Ambía: (s. IX). Combina elementos de estilo asturiano con elementos propios da arte mozárabe, especialmente o arco de ferradura.
Santuario de Santa María a Real do Cebreiro: (s. IX). De estilo prerrománico, foi fundada, probablemente, polos monxes bieitos. Presenta unha planta irregular, cuberta a dúas augas e tellado de tella, presbiterio e arco triunfal, con bóveda de medio punto. A torre forma un pórtico con catro piares.
Igrexa de Santo Antoniño de Toques: (s. X). Trátase dun dos edificios máis complexos da Idade Media galega xa que conserva elementos e pezas de moi diferentes épocas.
Igrexa de Santa María de Mixós: (s. X). A igrexa ten reminiscencias mozárabes, visigóticas e asturianas. Destaca a súa cabeceira debido ás súas tres ábsidas, de planta cadrada por fóra, tende ao arco de ferradura no seu interior.
Capela de San Miguel de Celanova: (s. X). A capela trátase dunha xoia extraordinaria da arte mozárabe. Situada no recinto do antigo xardín do Mosteiro de San Salvador de Celanova, trátase do único vestixio arquitectónico da construción orixinal do conxunto monástico fundado por San Rosendo.
Arco visigótico de Panxón, no concello de Nigrán, situado no adro do Templo Votivo do Mar é todo o que se conserva da primitiva igrexa.