Antonio Tabucchi

Antonio Tabucchi
	;
Nome orixinal	(it) Antonino Tabucchi
Biografía
Nacemento	24 de setembro de 1943 ; Pisa (Italia)
Morte	25 de marzo de 2012 (68 anos); Lisboa, Portugal
Causa da morte	Morte natural (Cancro )
Datos persoais
País de nacionalidade	Portugal (2004–); Italia (1946–2012); Reino de Italia (1943–1946)
Educación	Universidade de París ; Universidade de Pisa ; Escola Normal Superior de Pisa (pt)
Actividade
Campo de traballo	Literatura portuguesa
Lugar de traballo	Siena ; Boloña ; Xénova
Ocupación	literatura , escritor , tradutor , xornalista , profesor universitario
Período de actividade	1975 - 25 de marzo de 2012
Empregador	Universidade de Siena (pt) ; Universidade de Boloña ; Universidade de Gênova (pt)
Membro de	Academia Bávara de Belas Artes
Xénero artístico	romance
Profesores	Silvio Guarnieri (en)
Lingua	Lingua italiana e lingua portuguesa
Obra
	Obras destacables (1984) Indian Nocturne (en) ; (1994) Pereira Maintains (en) ;
Familia
Cónxuxe	María José de Lancastre de Melo Sampaio
	Premios (2007) Doutor honorário da Universidade de Liège (pt) ; (2004) Premio Francisco Cerecedo; (1997) Premio Austríaco de Literatura Europea; (1994) Premio Campiello; (1987) Prémio Médicis estrangeiro (pt) ; Premio Viareggio; cabaleiro da orde das Artes e as Letras; Comendador da Orde do Infante Don Henrique ;

Antonio Tabucchi, nado en Vecchiano (provincia de Pisa) o 24 de setembro de 1943 e finado en Lisboa o 25 de marzo de 2012 foi un escritor italiano. Profesor de Lingua e Literatura Portuguesas na Universidade de Siena, viviu en Toscana e en Portugal.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Antonio Tabucchi creceu na casa dos seus avós maternos en Vecchiano, preto de Pisa. Estudou na Universidade de Pisa, e nesa época viaxou por Europa seguindo a pegada de autores que lera na biblioteca do seu tío materno. Durante unha destas viaxes, nun banco da Estación de Lyon da cidade de París, atopou o poema Tabacaria firmado por Álvaro de Campos, un dos heterónimos de Fernando Pessoa, na tradución francesa de Pierre Hourcade. Tivo a intuición de que atopara o tema para os seguintes vinte anos da súa vida, e marchou a Lisboa. Levou a cabo unha tese doutoral sobre o surrealismo en Portugal, e despois fixo estudos de perfeccionamento na Escola Normal Superior de Pisa. En 1973 comezou a ensinar Lingua e literatura portuguesa na Universidade de Boloña. En 1978 trasladouse á Universidade de Xénova, e entre 1985 e 1987 foi director do Instituto Italiano de Cultura de Lisboa.

Despois, durante moitos anos, pasou seis meses coa súa familia escribindo en Lisboa, e seis meses en Toscana, dando clases na Universidade de Siena.

Obra[editar | editar a fonte]

Visceralmente namorado de Portugal, foi un gran coñecedor e crítico do escritor portugués Fernando Pessoa. Traduciu a súa obra ao italiano xunto coa súa muller, Maria José de Lancastre, e escribiu un libro de ensaios e unha comedia teatral sobre el.

Varios dos seus libros foron levados ao cine, como Sostiene Pereira, onde Marcello Mastroianni destaca nunha das súas últimas interpretacións antes do seu falecemento. As súas obras foron traducidas a numerosas linguas. Obtivo o premio francés Médicis étranger pola súa novela Notturno Indiano, e o premio Campiello por Sostiene Pereira. En 2004 recibiu o Premio Francisco Cerecedo de xornalismo.

Obras[editar | editar a fonte]

Piazza d'Italia (1975)
Il Gioco del Rovescio (1981)
Donna di Porto Pim e Altre Storie (1983)
Nocturno hindú (Notturno Indiano, 1984; Edicións Positivas)
Piccoli Equivoci Senza Importanza (1985)
Il filo dell'orizzonte (Feltrinelli, 1986)
Requiem: un'Allucinazione (1992)
Afirma Pereira (Sostiene Pereira, 1994; Editorial Galaxia)
La testa perduta di Damasceno Monteiro (1997)
La gastrite di Platone (1998)
Si sta facendo sempre più tardi. Romanzo in forma di lettere (2001)
Tristano muore. Una vita (2004). Publicada en galego por Galaxia como Tristano morre.

Teatro

Gli Zingari e il Rinascimento (1999), ISBN 88-380-8010-0
Ena poukamiso gemato likedes (Una camicia piena di macchie. Conversazioni di A.T. con Anteos Chrysostomidis, 1999)
Autobiografie altrui. Poetiche a posteriori (2003), ISBN 88-07-42098-8

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Antonio Tabucchi: "Si todos tuviéramos en nuestras plazas un bello monumento a la vergüenza sería muy instructivo" en Canal-L. (en castelán)