Andrii Sapeliak

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaAndrii Sapeliak
Nome orixinal(pl) Andrés Sapelak
(uk) Андрій Сапеляк Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(pl) Andrés Sapelak Editar o valor em Wikidata
13 de decembro de 1919 Editar o valor em Wikidata
Segunda República Polaca Editar o valor em Wikidata
Morte6 de novembro de 2017 Editar o valor em Wikidata (97 anos)
Vynnyky, Ucraína (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
1º Eparch of Santa María del Patrocinio en Buenos Aires (en) Traducir
24 de abril de 1978 – 12 de decembro de 1997 – Mykhail Mykytsei →
Bispo auxiliar
14 de agosto de 1961 –
Bispo titular
14 de agosto de 1961 –
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadePolonia Editar o valor em Wikidata
RelixiónIgrexa católica e Igrexa católica bizantina ucraína Editar o valor em Wikidata
EducaciónPontifícia Universidade Salesiana (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónbispo católico (1961–), sacerdote católico (1949–) Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua polaca Editar o valor em Wikidata
Orde relixiosaSalesianos Editar o valor em Wikidata
ConsagraciónIvan Buchko Editar o valor em Wikidata
Editar o valor em Wikidata

Andrii Sapeliak (en ucraíno: Андрій Сапеляк), coñecido tamén como Andrés Sapeliak durante a súa etapa na Arxentina, nado o 13 de decembro de 1919 en Ryszkowa Wola[1] (Polonia) e finado o 6 de novembro de 2017, foi un bispo católico ucraíno que exerceu de bispo da eparquía de Buenos Aires entre 1978 e 1997.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Andrii Sapeliak naceu nunha familia ucraína o 13 de decembro de 1919 en Ryszkowa Wola,[2] daquela baixo dominio da Segunda República Polaca, e pertencente á eparquía de Przemyśl.

Estudou seminario menor salesiano de Ivrea até 1941, continuou no Studentato Filosofico de Turín até 1945, e na casa de estudos salesiana de Bollengo até 1949. Finalmente licenciouse en Dereito Canónico pola Pontificia Universidade Salesiana en 1952, entón en Turín (hoxe en Roma).[2] O 29 de xuño de 1949 foi ordenado sacerdote da Sociedade de San Francisco de Sales.[1][2][3]

O 14 de agosto de 1961 foi nomeado bispo auxiliar do ordinariato para os fieis de rito oriental da Arxentina e bispo titular de Sebastopolis in Thracia, co encargo de visitador apostólico dos grecocatólicos ucraínos da Arxentina.[2][3] Recibiu a ordenación episcopal o 15 de outubro de 1961 en Roma, de mans de Ivan Buchko, sendo os co-consagradores o exarca apostólico de Francia, Volodymyr Malanchuk, e o bispo coadxutor de Belgrado Gabrijel Bukatko.[2][3][4]

O 9 de febreiro de 1968 foi nomeado exarca arquiepiscopal da Arxentina, e coa elevación da sé en 1978 tomou o título de bispo de Santa María do Patrocinio en Buenos Aires.[2] Logo da institución da Pontificia Comisión para a Revisión do Código de Dereito Canónico Oriental (Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Orientalis Recognoscendo) por Paulo VI, o 15 de setembro de 1973 foi nomeado membro consultor da mesma.[5]

Retirouse o 12 de decembro de 1997, e volveu a Ucraína, onde traballou como párroco en Verkhnodniprovsk. En novembro de 2013 obtivo a cidadanía ucraína. Finou o 6 de novembro de 2017.[6]

Obra[editar | editar a fonte]

  • Євангельська правда про Бога: Катехитичні розмови (Yevanhelska pravda pro Boha: Katekhytychni rozmovy) [A verdade do Evanxeo sobre Deus: conversacións catequéticas]. Lviv: Свічадо [Svichado]. 1996. 
  • Отець Іван Сенишин. Український місіонер - піонер в Аргентині (Otets Ivan Senyshyn. Ukrainskyi misioner - pioner v Arhentyni) [O pai Ivan Senyshyn. Misioneiro ucraíno - pioneiro na Arxentina]. Lviv. 1997. 
  • Київська церква на Слов’янському Сході. Канонічно-екуменічний аспект Kyivska tserkva na Slovianskomu Skhodi. Kanonichno-ekumenichnyi aspekt) [A Igrexa de Kiev no oriente eslavo: aspectos canónicos-ecuménicos]. Lviv: Галицька видавнича спілка [Halytska vydavnycha spilka]. 1999. 
  • Отець-прелат Кирило Селецький. Засновник монаших згромаджень Otets-prelat Kyrylo Seletskyi. Zasnovnyk monashykh zhromadzhen [O pai prelado Kyrylo Seletskyi. Fundador de congregacións monásticas]. Lviv: Галицька видавнича спілка [Halytska vydavnycha spilka]. 2004. 
  • Три ювілеї України з Іваном Павлом ІІ Try yuvilei Ukrainy z Ivanom Pavlom II [Tres aniversarios de Ucraína con Xoán Paulo II]. Lviv. 2013. 

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Archivum: revista de la Junta de Historia Eclesiástica Argentina. Volumes 10-11. 1968. p. 123. ISSN 0325-5506. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Blazejowskyj, Dmytro (1990). Hierarchy of the Kyivan Church (861-1990). Roma: Editiones Universitatis Catholicae Ucrainorum S. Clementi Papae. pp. 345–346. OCLC 22834909. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Annuario Pontificio 2007. 2007. p. 675. 
  4. ↑ Agencia Informativa Católica Argentina (ed.). "Breve biografía de obispos: SAPELAK, Andrés". Arquivado dende o orixinal o 27 de abril de 2017. Consultado o 26 de setembro de 2014. 
  5. ↑ Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Orientalis Recognoscendo, ed. (1975). "Istituzione e composizione della Commissione" (PDF). Nuntia (Libreria Editrice Vaticana) (1): 12. OCLC 9237479. 
  6. ↑ UGCC (6 de novembro de 2017). "The eldest bishop of the UGCC reposes in the Lord" (en inglés). 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Dignidades da Igrexa católica
Predecesor:
Ningún 		 Bispo de Santa María do Patrocinio en Buenos Aires 
9 de febreiro de 1968 - 12 de decembro de 1997 		Sucesor:
Mykhail Mykytsei
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrii_Sapeliak&oldid=6700854»