Andadeiro

Chámase andadeiro^[1] ou corredor^[2] ao espazo estreito e longo que comunica as distintas pezas dunha casa ou dun edificio, cuxa función principal é a circulación. Cando a proporción entre longo e largo non é tan acusada, o corredor pasa a se denominar ástrago ou vestíbulo (hall), e pode acoller outros usos específicos, habitualmente como zona de espera.

Os andadeiros son comúns nas vivendas, onde dan acceso dende o vestíbulo ou a sala aos cuartos interiores. Con propósitos semellantes tamén existen corredores noutros edificios coma oficinas, hoteis, centros educativos, centros de saúde etc.

Os corredores atópanse en tendas, almacéns e fábricas, onde teñen andeis a ambos os lados. En almacéns e fábricas, os corredores poden consistir en pallets de almacenamento e en fábricas os corredores poden separar áreas de traballo. Nos ximnasios, os equipos de exercicio dipóñense normalmente en corredores.

Nas vivendas actuais os andadeiros adoitan ter unha largura duns 80 a 100 cm e unha lonxitude que depende tanto do tamaño da casa como da distribución dos cuartos. O andadeiro adoita ser unha peza interior, polo que é importante que teña unha boa iluminación. Por mor ás súas reducidas dimensións non admite moito mobiliario, aínda que pode acoller mesas ou cadeiras pequenas, aparadores ou andeis, así coma diversos ornamentos tales coma cadros etc.

A casa galega[editar | editar a fonte]

A casa tradicional galega adoitaba contar con andadeiros no sobrado que levaban dende a sala de respecto ou dende o exterior (patín, solaina) aos diferentes cuartos. Tamén na planta terrea podían existir andadeiros que comunicaban a entrada coa cociña, a adega etc. Téñase en conta que o termo corredor tamén designa un tipo de balcón ou patín desenvolvido que acostuma percorrer a fachada da casa e estar cerrado en madeira.