Alfabeto fenicio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Alfabeto fenicio
TipoAbjad
LinguasFenicio
Período de usoc. -1200 e -150
Sistemas
Sistemas derivadosAlfabeto paleohebreo
Alfabeto arameo
Alfabeto grego
Código ISO 15924Phnx
UnicodeU+10900...U+1091F
Historia do alfabeto

Idade de Bronce Medio ss –XIX - -XV

Meroítico s. –III.
Xenealoxía completa

O alfabeto fenicio é un antigo alfabeto de tipo abjad utilizado polos fenicios para notar a súa lingua.[2] Foi adaptado por outros pobos do Mediterráneo e deu orixe principalmente a:

Historia[editar | editar a fonte]

É probable que o alfabeto fenicio xurdira a partir dun modelo chamado alfabeto lineal e se utilizara para notar idiomas proto-cananeos, que proviría de simplificacións dos xeroglíficos exipcios. As inscricións máis antigas datan probablemente do século XIII antes da nosa era pero aínda son consideradas como lineais. No século IX, o alfabeto está completamente establecido (o que permite postular como data de separación o 1050 antes da nosa era, entre o modelo lineal e o modelo fenicio).

O alfabeto fenicio segue a orde levantina, que ha transmitir a todos os seus descendentes.

Lista dos grafemas[editar | editar a fonte]

Trazado
Nome
ʾālef bēt gīmel dālet wāw zayin ḥēt ṭēt yōd kaf
Transliteración ʾ b g d h w z y k
Valor /ʔ/ /b/ /g/ /d/ /h/ /w/ /z/ /ħ/ /tˀ/ /j/ /k/

Trazado
Nome
lāmed mēm nūn sāmek ʿayin ṣādē qōf rēš šīn tāw
Transliteración l m n s ʿ p q r š t
Valor /l/ /m/ /n/ /s/ /ʕ/ /p/ /sˀ/ /s/ /r/ /ʃ/ /t/

Non coñecemos directamente o nome das letras fenicias. Escolléronse aquí os posibles valores, restituídos a partir do hebreo. A transliteración segue as convencións habituais para as linguas semíticas. Os valores fonolóxicos exprésanse en API. As « enfáticas » das linguas semíticas son interpretadas como antigas exectivas.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Himelfarb, Elizabeth J. "First Alphabet Found in Egypt", Archaeology 53, Issue 1 (Jan./Feb. 2000): 21.
  2. "Fenícios". Só História (en portugués). Consultado o 11 de febreiro de 2017. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • The World's Writing Systems, baixo a dirección de Peter T. Daniels e William Bright, Oxford University Press, Oxford, 1996 ;
  • John Healey, « The Early Alphabet », en Reading the Past, obra colectiva, British Museum Press, 1990 ;
  • André Martinet, « Palatalisation de “g” en arabe », en Évolution des langues et reconstruction, Presses universitaires de France, collection « Sup », section « Le linguiste », París, 1975.