Alba (poema)
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Alba.
Na lírica occitana unha alba é un poema no que se narra a despedida dos amantes coa chegada do abrente. É un amigo ou servente, que recibe o nome de gaita (vixía), o que se encarga de espertar os namorados para non seren descubertos polo home da dona. Entre as albas máis coñecidas está Reis glorios de Guiraut de Bornelh
Na lírica galego-portuguesa tan só hai un exemplo de alba, Levad´, amigo, que dormides as manhanas frías de Nuno Fernández Torneol.
 |
A Galifontes posúe textos orixinais acerca de: Levad', amigo, que dormides as manhanas frías |
Lista de albas occitanas[editar | editar a fonte]
| Compositor | Verso inicial | Tipo | Notas |
|---|---|---|---|
| Bernart de Venzac | Lo Paire el Filh el sant Espirital | relixiosa | |
| Raimbaut de Vaqueiras | Gaita be gaiteta del castel | profana | |
| Guiraut de Bornelh | Reis glorios, verais lums e clartatz | profana | |
| Folquet de Marselha | Vers Dieus el vostre nom e de Sainta Maria | relixiosa | |
| Cadenet | En sui tan cortesa gaita | profana | |
| Raimon de las Salas | Deus aidatz | profana | |
| Bertran d'Alamanon ou Gaucelm Faidit | Us cavalier si jazia | profana | |
| Guilhem d'Autpol | Esperansa de totz ferms esperans | relisiosa | |
| Guiraut Riquier | Ab plazer | profana | |
| Guiraut Riquier | Qui vuelha ses plazer | relixiosa | |
| Uc de la Bacalaria | Per grazir la bon'estrena | profana | |
| Peire Espanhol | Ar levatz sus, franca cortesa gen | relixiosa | |
| Berenguer d'Anoia | Gaita, be gardatz | relixiosa | |
| Anónimo | En un vergier, sotz folha d'albespi | profana | |
| Anónimo | Ab la gensor que sia | profana | |
| Anónimo | Quan lo rossinhol escria | profane | cobla esparsa |
| Anónimo | Dreitz que vol dreitamen amar | profana | cobla esparsa |
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- N.º 17 (1997) da Revista Galega do Ensino, e que posúe un artigo amplo sobre a alba de Nuno Fernandez Torneol.