Aceite vexetal
O aceite vexetal é un composto orgánico obtido a partir de sementes ou outras partes das plantas en cuxos tecidos acumúlase como fonte de enerxía.
Algúns non son aptos para consumo humano, como o de rícino ou o de algodón.
Como todas as graxas está constituído por glicerina e tres ácidos graxos.
Fontes[editar | editar a fonte]
Uso alimentario[editar | editar a fonte]
- Aceite de oliva (froito da oliveira)
- Aceite de xirasol
- Aceite de soia
- Aceite de palma, procedente do froito ou do óso da palma aceiteira.
- Aceite de coco
- Aceite de sésamo
- Aceite de cacahuete
- Aceite de arroz
- Aceite de millo
- Aceite de liñaza
- Aceite de cártamo, do cártamo
- Aceite de colza, da colza, en especial a variedade canola (canadian oil low acid) orixinaria do Canadá, que é unha variedade apta para consumo humano.
- Aceite de améndoa, das améndoas
- Aceite de noz
- Aceite de abelá
- Aceite de carabuñas do bago, dos bagos ou uvas.
- Aceite de sementes de papoula
- Aceite de pebidas de cabaza
- Aceite de rícino.
- Aceite de copaiba (especies do xénero Copaifera)
- Aceite de sementes de cánabo.
- Aceite de macadamia.
- Aceite de argán.
- Aceite de abeloura.
- Aceite de anacardio.
Esenciais[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Aceite esencial.
- O néroli (aceite da flor da laranxeira)
- Aceite de craveiro da India
- Aceite de citronela (Cymbopogon citratus, a herba limoeira)
- Aceite de cidra
- Aceite esencial de Ferulo gummosa
- Aceite esencial de flores de cánabo
- Aceite de xasmín
- Aceite de cantroxo
- Aceite de hortelá (Mentha spicata)
- Aceite de piñeiro anano ou piñeiro das montañas (Pinus mugo)
- Aceite de Nardostachys grandiflora (nardo índico)
- Aceite de bergamota (da bergamoteira: Citrus × bergamia)
- Aceite de Opopanax chironium.
- Aceite de petitgrain (laranxeira amarga).
- Aceite esencial de piñeiro rubio e outros piñeiros.
- Aceite esencial de rosa (Rosa damascena (roseira de Damasco) e Rosa centifolia)
- Aceite de sándalo (Santalum album).
- Aceite esencial de Ylang ylang (Cananga odorata)
Cosméticos e outros[editar | editar a fonte]
- Aceite de piñón manso (Jatropha curcas)
- Aceite de xoxoba (Simmonsdia chinensis)
- Aceite de nim, da árbore do nim
- Aceite de algodón
- Aceite de aguacate
- Aceite de albaricoque.
- Manteiga de cacao
- Manteiga de carité
Segundo o Departamento de Agricultura dos Estados Unidos o consumo mundial no ano 2007/08 de aceites vexetais foi:
| Soia | 37,54 MMT (millóns de toneladas) |
| Palma | 41,31 MMT |
| Colza | 18,24 MMT |
| Xirasol | 9,91 MMT |
| Cacahuete | 4,82 MMT |
| Semente de cotón | 4,99 MMT |
| Óso de palma | 4,85 MMT |
| Coco | 3,48 MMT |
| Oliva | 2,84 MMT |
Uso alimentario[editar | editar a fonte]
Moitos aceites vexetais son preferíbeis ás graxas animais para o consumo humano. Isto débese a que son ricos en ácidos graxos mono ou poliinsaturados, unha cualidade moi importante para a transformación de graxa no organismo humano. Porén, algúns aceites vexetais conteñen unha elevada proporción de graxas saturadas (coco e palma).
Desde o 2014 é obrigatorio especificar na etiquetaxe a orixe concreta do aceite engadido na elaboración do alimento, trala entrada en vixencia do Regulamento 1169/2011 sobre información alimentaria facilitada ó consumidor. Ata ese momento permitíase indicar este ingrediente, simplemente, como "aceite vexetal", sen especificar.
Outros usos[editar | editar a fonte]
A maior parte dos aceites vexetais úsanse para alimentar o gando. O aceite vexetal máis usado para consumo humano é o de xirasol.
O aceite de palma, que é sólido a temperatura ambiente, usábase especialmente para xabóns e cosméticos, pero tamén está presente en gran número de alimentos.
A maior parte do aceite de colza producido en Europa úsase para produción de biodiésel, aínda que pode ser producido con outros como o de xirasol ou o de cánabo. Aínda que tamén se ten estendido o uso destes aceites vexetais como combustíbeis para os motores diésel.
O aceite vexetal tamén se pode utilizar como combustíbel en vehículos híbridos ou adaptados (melkin).[1]
Obtención[editar | editar a fonte]
O aceite vexetal pódese obter de xeito mecánico ou químico, e xeralmente úsase algunha combinación de ambas as dúas técnicas.
No método mecánico as sementes e froitos oleaxinosos sométense a un proceso de prensado. Os residuos deste prensado aprovéitase como alimento para o gando, por ser un produto moi rico en proteínas. Finalmente sométese o aceite extraído a outro proceso de refinamento.
O método químico utiliza disolventes químicos que resultan máis rápidos e baratos, ademais de dar mellor rendemento. O solvente xeralmente usado é o hexano.
Os aceites hidroxenados fórmanse a partir de aceite e hidróxeno. A combinación de ambos realízase en quente e a presións elevadas, de xeito que o aceite líquido transfórmase en graxas ou nunha substancia semisólida coa que se elaboran as margarinas. Estes aceites hidroxenados son perniciosos (nocivos) para a saúde, xa que contribúen ao aumento dos niveis de colesterol en sangue, moito máis que as graxas vexetais ou as animais; por mor do seu contido en ácidos graxos trans. Por este motivo, moitos nutricionistas e médicos, están en contra do seu uso na alimentación.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Una empresa catalana crea un combustible ecológico compuesto al 100 % de aceites vegetales" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 25 de setembro de 2019. Consultado o 18 de novembro de 2014.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Aceite vexetal  |
