A. C. Green

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
A. C. Green
Posición Ala-pivote
Dorsal 45
Altura 2,06 m (6 ft 9 in)
Peso oficial 100 kg (220 lb)
Nacemento 3 de outubro de 1963 (60 anos)
Estado de Oregón Portland, Oregón
Carreira
Universidade Oregon State
NBA Draft 1985 / Rolda: 1 / Elección: 23
Por Los Angeles Lakers
Tempadas 19852001
Equipo(s)
Estatísticas (NBA)
Puntos     12 331 (9,6 pp)
Rebotes     9 473 (7,4 pp)
Roubos     1 033 (0,8 pp)
Stats @ Basketball-Reference.com
Premios

A. C. Green, Jr., nado o 3 de outubro de 1963 en Portland, Oregón, é un ex xogador profesional de baloncesto estadounidense que xogou para Los Angeles Lakers, Phoenix Suns, Dallas Mavericks e Miami Heat na National Basketball Association (NBA). Grazas a 1 192 encontros xogados de forma consecutiva, posúe o récord de maior número de partidos seguidos xogados da historia, xa sexa na NBA o na ABA. Ademais, tan só deixou de xogar perdeu tres partidos na súa carreira, disputando 1278 de 1281 partidos (99,8%). Grazas a este motivo foi alcumado como "Iron Man" (do inglés: home de ferro).

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Universidade[editar | editar a fonte]

A.C. Green pasou 4 anos na Universidade de Oregon State, nos cales se converteu no segundo máximo reboteador e no cuarto mellor anotador da historia da universidade. Na súa tempada junior foi o cuarto mellor de toda a liga NCAA en porcentaxe de tiro, cun 65,7 %. Acabou o seu periplo universitario cunhas medias de 14,7 puntos e 7,7 rebotes por partido.

Profesional[editar | editar a fonte]

Foi elixido por Los Angeles Lakers no posto 23 da primeira rolda do Draft da NBA de 1985. No seu primeiro ano tivo que conformarse con saír desde o banco, mais gañou a titularidade ao ano seguinte, nun equipo infestado de figuras na época do Showtime, como Magic Johnson, Kareem Abdul-Jabbar, Michael Cooper, James Worthy ou Byron Scott. Con eles conseguiu gañar os seus dous primeiros aneis de campión da NBA.

Green deixou os Lakers en 1993, e asinou como axente libre polos Phoenix Suns, equipo que viña de perder as finais contra Chicago Bulls o ano anterior, e que consideraron que era a peza que lles faltaba no seu quebracabezas para facerse co anel. Na súa primeira tempada en Arizona conseguiu as mellores medias da súa carreira, con 14,7 puntos e 9,2 rebotes por partido, mais o seu equipo non chega a pasar das semifinais de conferencia. En 1997 é traspasado a Dallas Mavericks, nun acordo que levaba a Jason Kidd a Phoenix. Foi alí cando o 20 de novembro de 1997 conseguiu bater a marca de partidos consecutivos, que posuía Randy Smith, con 906. En 1999 consegue chegar á cifra de 1000 partidos consecutivos contra os Vancouver Grizzlies, acabando esa tempada con 1024. En 14 tempadas, só se perdeu 3 encontros, todos na tempada 1986-87, e sempre por decisión técnica do seu entón adestrador, Pat Riley.

Regresou aos Lakers en 1999, xa con 36 anos, para conseguir gañar o seu terceiro e definitivo anel de campión, cun equipo no que xa despuntaban figuras como Shaquille O'Neal ou Kobe Bryant, saíndo de titular nos 82 partidos da fase regular, e dosificando minutos dos home altos do equipo. A súa última tempada pasouna nos Miami Heat, onde volveu reunirse co seu antigo adestrador, Pat Riley.

Equipos[editar | editar a fonte]

Logros[editar | editar a fonte]

  • Tres veces Campión da NBA (1987–1988, 2000).
  • Unha vez All-Star (1990).
  • Unha vez no Segundo equipo defensivo da NBA (1989).
  • Maior serie de partidos consecutivos xogados na historia da NBA/ABA con 1 192.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]