Tempada 1947-48 da BAA
BAA 1947–48
| |
|---|---|
| Liga | Basketball Association of America |
| Deporte | Baloncesto |
Tempada regular
| |
| Anotador |  Max Zaslofsky (CHIC) 1.007 pts
|
Finais
| |
| Campión | Baltimore Bullets |
| Subcampión | Philadelphia Warriors |
National Basketball Association
| |
| ← 1946–47 | 1948–49 → |
A tempada 1947-48 da BAA foi a segunda edición da Basketball Association of America, a liga profesional de baloncesto de Norteamérica que uns anos despois sería rebautizada como National Basketball Association. Nesta tempada fixéronse co título os Baltimore Bullets, vencendo nas finais ós campións do primeiro ano, os Philadelphia Warriors.
Antecedentes[editar | editar a fonte]
Antes de comezar a 2ª tempada da BAA, o 1 de xullo de 1947 celebrouse en Detroit o primeiro Draft da historia. Nel os equipos puideron facer as súas eleccións de xogadores en orde inverso ó porcentaxe de vitorias na tempada pasada, deixándolle ós Bullets a 10ª e última vez da primeira rolda. Neste draft participaron equipos que logo non disputaron a liga, como é o caso de Pittsburgh Ironmen e Toronto Huskies, que tiveron as dúas primeiras veces para elixir. O nº1 do draft foi Clifton McNeely, que nunca chegou a xogar na BAA ou NBA. En xeral, ningunha das primeiras eleccións chegou a converterse en estrela; pero si houbo un xogador neste draft, elixido dos últimos, que acabaría sendo membro do Salón da Fama, como foi o caso de Jim Pollard, elixido polos Chicago Stags. Outros futuros membros do Salón da Fama que saíron deste draft foron Harry Gallatin, elixido polos Baltimore Bullets, e Andy Phillip, elixido polos Chicago Stags. Unha curiosidade é que o xogador que foi elixido no número 4 deste draft, Walt Dropo, non só non xogou nunca na NBA, senón que remataría xogando durante 13 anos como profesional na Mayor League Baseball no posto de 1ªBase.
Equipos[editar | editar a fonte]
A liga contou nesta ocasión con 8 equipos trala desaparición de 4 das 11 franquías orixinais: Cleveland Rebels, Detroit Falcons, Pittsburgh Ironmen e Toronto Huskies. Non obstante, os Baltimore Bullets uníronse á liga abandonando a ABL, facendo así que as dúas división puidesen ter o mesmo número de equipos. Os Baltimore Bullets viñan de disputar 3 finais seguidas da ABL, polo tanto non era un equipo novo, senón un equipo de gran nivel.
| Equipo | Cidade | Pavillón | Capacidade |
|---|---|---|---|
| Baltimore Bullets | Baltimore | Baltimore Coliseum | 5.500 |
| New York Knicks | Nova York | Madison Square Garden | 18.500 |
| Boston Celtics | Boston | Boston Garden | 14.900 |
| Washington Capitols | Washington | Uline Arena | 7.500 |
| Philadelphia Warriors | Filadelfia | Philadelphia Arena | 5.500 |
| Providence Steamrollers | Providence | Rhode Island Auditorium | 5.300 |
| Chicago Stags | Chicago | Chicago Stadium | 18.600 |
| Saint Louis Bombers | Saint Louis | Saint Louis Arena | 14.200 |
Tempada regular[editar | editar a fonte]
A tempada regular amosou unha salientable igualdade entre tódolos equipos da División Oeste e dous equipos da División Leste. Os Saint Louis Bombers acadaron a mellor porcentaxe de vitorias. Nesta tempada cada equipo tivo que disputar 48 encontros antes do comezo dos playoffs, ós que se clasificaron os 3 primeiros equipos de cada división.
|
|
Playoffs[editar | editar a fonte]
|
Disputadas ó mellor de 7 encontros, nelas enfrontáronse os Philadelphia Warriors e os Baltimore Bullets. Os vencedores foron os Baltimore Bullets que gañaron as finais por 4 vitorias a 2, proclamándose dese xeito campións da BAA na súa segunta edición.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Estatísticas[editar | editar a fonte]
Max Zaslofsky foi nesta ocasión o líder de anotación da liga con 1.007 puntos anotados (21'0 por encontro), por diante de Joe Fulks con 949 puntos, quen non obstante tivo por segundo ano seguido a maior media de anotación, con 22'1 puntos por encontro. O terceiro posto na táboa de anotadores foi para Ed Sadowski con 910 puntos (19'4 por encontro).
Líderes[editar | editar a fonte]
As estatísticas de anotación, asistencias e porcentaxe de acertos, foron lideradas polos seguintes xogadores:
| Categoría | Xogador | Equipo | Valor |
|---|---|---|---|
| Líder de anotación | Max Zaslofsky | Chicago Stags | 1.007 |
| Líder de asistencias | Howard Dallmar | Philadelphia Warriors | 120 |
| Líder na porcentaxe de acerto en tiros de campo | Bob Feerick | Washington Capitols | 34'4% |
| Líder na porcentaxe de acerto en tiros libres | Bob Feerick | Washington Capitols | 78'8% |
Equipos ideais[editar | editar a fonte]
Max Zaslofsky, Joe Fulks e Bob Feerick foron elixidos por segundo ano seguido dentro do primeiro quinteto ideal da BAA. Por outra banda, como curiosidade, Buddy Jeannette, o adestrador e base titular dos campións Baltimore Bullets foi ademais elixido no segundo quinteto ideal.
|
|
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Páxina oficial da NBA (en inglés)
- Tódolos datos sobre a tempada 1947-48 da BAA Arquivado 08 de novembro de 2012 en Wayback Machine. (en inglés)
- Joe Fulks no Naismith Memorial Basketball Hall of Fame (en inglés)